Her şeye rağmen göz dikmişiz beyaz ufuklara
Umutlara tutunarak umut olmaktı amacımız
Kim bilir belki bir gün bir damla ak düşer
Karanlığın ortasına sonra o ak çoğalır
Karanlığı kuşatma altına alır
En sonunda şanlı bir bayrak dalgalanır
Bilseydim elbet gelirdim
Pusular kesemezdi yolumu
İnfazımı yakar gelirdim ben sana
Sen leyla olursun da ben mecnun olmaz mıyım
Çölleri yol eyler yolları düz eder gelirdim
Eğer ki bilseydim gözlerin yollarımı gözlüyor
Bir gül yeşermeli yüreğimizde acıdan uzak
ama acılara rağmen solmamalı gönülde
son bir ışığa hasret alınan her nefes umutsuzca
umudu çizmeliyiz atan her kalbin sevdasında
Gönül vurgun bir hazan mevsimi sanki
Aşkla yandık hasretle tutuştuk
Gönül durağında sabır bulduk
Hasret bizde hiç uyumadı
Severken hep bekler olduk
Ne depremler yaşadık acılarla
Sen kimsin biliyor musun
Sen uğruna şiir yazmaktan çok
Uğruna yanmak istediğimsin
Ve sen uğruna yanarken
Her haline şiir yazmak istediğimsin
Senin güzeller güzeli şiir halin
O ne şerefli diriliştir öyle
Yeryüzünü aşka bırakın
Aşk olsun yeter gönüle
Gökyüzü bayrak açsın
adı divana yazılıyor yiğidin
Ah ömrüm sevdam asi gönlüm
Diyarbakır diyorum Diyarbakır
Çocukluğum yine dağları dolanıyor
Ben bu baharı çok bekledim
Şimdi öfke yok mutluluğa akıyorum
Ah Diyarbakır ömrüm gönlüm
Ölebilirim senin için
Sen aldırma tutsaklığıma
Zindanlar bana tutsak
Bende sana sevgili
Dışar da bir bahar var biliyorum
Her şafak yeni bir umuttur
Zulada kalan acılar eskitilir
Direniş sevgiyle büyür
Acı ecelsiz göz kırpar
Gidenler dönmez kalanlar bekler
Büyüme be çocuk sen
Hep düş kur sev sevil
Ne var sanki büyüyecek
Bak biz büyüdük
Dar ağacında fidan olduk
Dar ağacına düşmeden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!