Sevinc Arzulu Şiirleri - Şair Sevinc Arzulu

Dostum, sən gedən gündən,
Boş qalıbdır tablomuz.
Kim xəbər verər dündən,
Bumu bizim sonumuz?

Sən yoxsan isitməyir,

Bülbüllərin cəh-cəhinə,
Gözəllərin bəh-bəhinə,
Dəcəllərin qəh-qəhinə,
Oyandım yar, oyandım yar.

Xəbər yox ki gəlişindən,

Dava-cəngli həyatını,
Hücumzəngli həyatını,
Qara rəngli həyatını,
Qırmızıya boyat görüm,

Hər dəm savaş axtarmısan,

Baharın şəklini çəkməyə nə var,
Çəkməyə başlasan rənglər qurtarar.
İçimdə payızdır, çölümdə bahar,
Nazlı bənövşələr boy göstərəndə.

Kim deyir bəxt mənlə olub səmimi ,
Daima artırıb dərdi-qəmimi.
Gündüzdən gecəyə atsa gəmimi,
Günəşdən nur alıb aylanacağam.

Sevərək sevilmək deyil ki eyib,

Qoyma, ağızda söz olum,
Odda yanım, köz-köz olum.
Qıyma, derdle üz-göz olum,
Allah, qefil oldür meni.

Tezelensin qan yaddaşım,

Çay tək yatağından enib axmadın,
Şimşək tək səmamda qəfil çaxmadın.
Bir dəfə geriyə dönüb baxmadın.
Sənin əvəzinə yollar boylanır.

Məni uzaqlara fikir aparır,

Taleyi kəm sevinir,
Gözləri nəm sevinir.
Tikmədim qəm evin,i
Uçuq-sökük qalıbdır.

Həm qazanc, həm də nəf də,

Gah gözümden düşen qanlı yaş oldu,
Dostuma çevrildi gah, sirdaş oldu.
Burulğan hesretle başabaş oldu,
Senin boynubükük xatirelerin.

Baxışlarım çiçək dərir,
Ləçək-ləçək yerə sərir.
Buzum yavaş-yavaş ərir,
Kölgəm üstə gün düşəli.