Sevinc Arzulu Şiirleri - Şair Sevinc Arzulu

Yene xeyal evi yarıuçuqdur,
Geliri-çıxarı iki buçuqdur.
Ayrılıq yatmayıb,gözüaçıqdır,
Onu layla ile uyudam gerek.

Vüsalın qapısı bağlar qalıbdır,

Dedim,günahını bağışlayacam,
Qayıt gel ömrüme yeniden benim.
Bomboz heyatını naxışlayacam,
Tapmasın,ezizim, yeni den beni.

Yene çalxalanır mavi denizim,
Artır günü-günden telde den izi.
Qaçıb,yaman qaçıb betim,benizim
Qara qardaş olan dümağ olubdur..

Avandı görünmez şekilmişim ben,

Duyğular qelbime olanda hakim,
Tek özüm oluram qem-evde sakin.
Yoxdur üreyimde ne nifret,ne kin,
Acı xatireler yaddan silinib,
Kim yaxşı,kim pisdir,çoxdan bilinib.

Gecenin gözünden güneş boylanır,
Bu ne ağlasığmaz möcüze,Allah.
Yandırıb-yaxacaq ateş boylanır,

“Var” yazılar “ol”üstüne,
Bülbül qonar kol üstüne.
Çıxmışam ağ yol üstüne,
Bu yol burula-burula gedir.

Hayana baxırsan kederdi, qemdi
Alagöz gözelin gözleri nemdi.
Deyişik salmışam yene de semti,
Üz tutuban Şimal-Qerbe gedirim.

Seven könül sevdiyinden nurlanar,

Daha xoş xeyala az-az dalıram,
Qüsseden kedere körpü salıram.
Sen yada düşende donub qalıram,
Yeriye bilmeyir şeir köhlenim.

Dünyanın qemini qelbde tek daşı,

Bizim eller merd erenler mekanı,
Namerd ile oynamazlar çövkanı.
Bağlanmaz ki şeir-senet dükanı,
Yatma,qeflet yuxusundan oyan,yar.
Beni sensiz,seni mensiz qoyan var.

Bu gece üstüme gelir dalğalar,
Islandım altundan soyuq baxışın.
Bu gece tüstüme gülür qovğalar,
Paslandım altında qarın,yağışın.