Sevinc Arzulu Şiirleri - Şair Sevinc Arzulu

Beni benden alan Tanrım,beni qaytar geriye,
Belke onda ümidlerim ayaq tuta,yeriye.
Üz çevirib benden getdi uzaqlara ol yarım,
Dözecekmi tufanlara,çovğunlara gül yarım.

Belke bir de gelmeyecek onun sesi-sedası,

Yol azan fikirler pünhani qalır,
Kederli könlümü sübhani alır.
Kelbimin qem simi “Ruhani”çalır,
Bir saz havasına köklenmişem ben.

Qorxulu uyğular sele axır ki,

Yol azan fikirler pünhani qalır,
Kederli könlümü sübhani alır.
Qelbimin qem simi “Ruhani”çalır,
Bir saz havasına köklenmişim ben.

Qorxulu uyğular sele axır ki,

Dostu düşmenden seçmedin,
Günahımdan heç keçmedin.
Qapını döydüm,açmadın
De,hardasan qeder yazan.

Felek,hesed et tabıma,

Yazdı şöhretini öz qanı ile,
Tarixe hekk oldu qem anı ile.
Vetenini qorudu canı ile,
Ebedi bizimle qaldı şehidler.

Şehid oldu hem cavan,hem de qoca,

Dönmüşüm lal qonağa,
Tuş gelmişim qınağa.
Hey çekirsin sınağa,
Dünya, senin qemin kem.

Hesretden oxuyarsan,

Dönmüşüm lal qonağa,
Tuş gelmişim qınağa.
Hey çekirsin sınağa,
Dünya, senin qemin kem.

Hesretden oxuyarsan,

Qelbime tuşlanan min oxa döndü,
Kederim hey artdı,lap çoxa döndü.
Heçlikde eridi, bir yoxa döndü,
Seninle birlikde qeyb olan iller.

Güneştek zirveden enmeyecekdir,

Sinem üste qonan quşlar,
Her biri qara inciden,
Üreyimi çox inciden
Ağrı-acını denleyin.
Neçe-neçe derd-belanın,
Qarşısın alın,önleyin.

Sen benim eşqimin azadlığında,
Ben senin sevgine mehkum olmuşam.
Sen benim derdimin uzaqlığında,
Hey ezab çekmeye tehkim olmuşam.

Qorxacaq vüsalın gözüyaşlıdır,