Sevinc Arzulu Şiirleri - Şair Sevinc Arzulu

Vüsalın qapısın bağlımı gördün,
Dünyanı qaralı-ağlımı gördün.
Mehebbet-efsane nağlımı gördün,
Onçun gözlerinde yaş gilelendi.

Bir zaman uymuşdun şöhrete,ada

Yaxşılar içinde ad olacaqdır,
Pisliye hemişe yad olacaqdır.
Deyesen dünyanı od alacaqdır,
Çinar meşesine közü tökülmüş.

Xeyalın sehrine batıb da gedir,

Derdi qem sapına düzür qayğılar,
Yene beni çep-çep süzür qayğılar.
Sinemin üstünde üzür qayğılar,
Sepelene-sepelene gelirim.

Payızmıyam.baharmıyam,yaymıyam

Boş qalan xurcunu qaytarmaq üçün,
Nes gelen bürcümü qaytarmaq üçün,
Feleye borcumu qaytarmaq üçün
Hakkımı almağa gelmişim,dünya.

Deyirler yamanca gözügülersen,

Yene xeyal evi yarıuçuqdur,
Geliri-çıxarı iki buçuqdur.
Ayrılıq yatmayıb,gözüaçıqdır,
Onu layla ile uyudam gerek.

Vüsalın qapısı bağlar qalıbdır,

Dedim,günahını bağışlayacam,
Qayıt gel ömrüme yeniden benim.
Bomboz heyatını naxışlayacam,
Tapmasın,ezizim, yeni den beni.

Yene çalxalanır mavi denizim,
Artır günü-günden telde den izi.
Qaçıb,yaman qaçıb betim,benizim
Qara qardaş olan dümağ olubdur..

Avandı görünmez şekilmişim ben,

Duyğular qelbime olanda hakim,
Tek özüm oluram qem-evde sakin.
Yoxdur üreyimde ne nifret,ne kin,
Acı xatireler yaddan silinib,
Kim yaxşı,kim pisdir,çoxdan bilinib.

Gecenin gözünden güneş boylanır,
Bu ne ağlasığmaz möcüze,Allah.
Yandırıb-yaxacaq ateş boylanır,

“Var” yazılar “ol”üstüne,
Bülbül qonar kol üstüne.
Çıxmışam ağ yol üstüne,
Bu yol burula-burula gedir.