Sevinc Arzulu Şiirleri - Şair Sevinc Arzulu

Qelbime tuşlanan min oxa döndü,
Kederim hey artdı,lap çoxa döndü.
Heçlikde eridi, bir yoxa döndü,
Seninle birlikde qeyb olan iller.

Güneştek zirveden enmeyecekdir,

Sen benim eşqimin azadlığında,
Ben senin sevgine mehkum olmuşam.
Sen benim derdimin uzaqlığında,
Hey ezab çekmeye tehkim olmuşam.

Qorxacaq vüsalın gözüyaşlıdır,

Sinem üste qonan quşlar,
Her biri qara inciden,
Üreyimi çox inciden
Ağrı-acını denleyin.
Neçe-neçe derd-belanın,
Qarşısın alın,önleyin.

Könlümü tek sene e`tibar etsem,
Qelben sevdiyimçün iftihar etsem.
Olmasan,derdinden intihar etsem,
Feleye en böyük e`tiraz olar.

Ayrılıq benimçün acıdan acı,

Dostu düşmenden seçmedin,
Günahımdan heç keçmedin.
Qapını döydüm,açmadın
De,hardasan qeder yazan.

Felek,hesed et tabıma,

Dönmüşüm lal qonağa,
Tuş gelmişim qınağa.
Hey çekirsin sınağa,
Dünya, senin qemin kem.

Hesretden oxuyarsan,

Dönmüşüm lal qonağa,
Tuş gelmişim qınağa.
Hey çekirsin sınağa,
Dünya, senin qemin kem.

Hesretden oxuyarsan,

Yazdı şöhretini öz qanı ile,
Tarixe hekk oldu qem anı ile.
Vetenini qorudu canı ile,
Ebedi bizimle qaldı şehidler.

Şehid oldu hem cavan,hem de qoca,

Dalsan bu dünyanın özelliyine,
Düşsen kainatın xezelliyine.
Vurulsan payızın gözelliyine.
Fereh ne olacaq,qem ne olacaq.

Üstüne Tanrının alqışı yağsa,

Sen çoxdan dönmüşdün ürek oğruma,
Indi dözemmirim hesret ağrıma
Axtarıb-arayıb basdı bağrına,
Yeraltı seltenet neynedi seni.

Felekmi su tökdü eşq ocağına,