Sevinc Arzulu Şiirleri - Şair Sevinc Arzulu

Kızıl zer tek berq vuralım,
Gezib Şimal-Şerq duralım.
Gel sevgiye qerq olalım,
Yorulalım aşk içinde.

Hemdem olsun bize güller,

Yalanı heqiqet sanmasın deye,
Olanı-biteni anmasın deye,
Bir daha özgeye yanmasın deye,
Ağlağan könlümden daş asacağam.

Qelbimi ümidle ovudacağam,

Üstümüzde çetir-qovaq,
Ayrılığı uzaq qovaq.
Birce defe sen ol qonaq,
Gece,başına döndüyüm.

Vüsal quyusu ne derin,

Külek ile sovunmayır,
Yağış ile ovunmayır.
Çoxdandır ki sevinmeyir,
Benim şair tebietim.

Can alan xal üzde kalsın,

Darda Veten torpağı,
Uca kaldır bayrağı.
Sensen elin dayağı,
Merd igidi,merd eri,
Azebaycan esgeri.

Tapacaqsan axtar-ara,gez onu,
Vüsal olar ağrı-acının sonu.
Tez deyişir ana tebiet donun,
Yay gününde sehraya qar yağarmış.

Göz yaşları leysandan da gur olar,

Analar eyleşer lap uca taxtda,
O,sınmaz,eyilmez en çetin vaxtda.
“Cennet anaların ayağı altda”,
Qaytarıb borcunu vermek olarmı.

Analar ehdine sadiq,vefalı,

Beni bu heyatdan qoparmaq üçün.
Qohum da,tanış da sanki yad düşer.
Ruhumu dünyadan aparmaq üçün.
Gülüm,xatirime birce ad düşer.

De,nece qorunum soyuq yağışdan,

Göz yaşından Yusif-Zöhre çekdiyim,
Başdaşında gözel çöhre çekdiyim.
Yaz gününde pöhre-pöhre ekdiyim,
Ümidleri çubuq-çubuq sındırdı.

Bilirsin ki hesret ile yox aram,

Olmasan sönecek parlaq güneşim,
Minde bir zerresi qelbime hopar.
Senin şerefine yaylım ateşi,
Benim şerefime alqışlar qopar.