Sevinc Arzulu Şiirleri - Şair Sevinc Arzulu

Qış gününde Mil düzünde qar hanı,
Tanrı niye qara edib qarğanı.
Bilsen nedir ol igidin qalxanı,
Yaxşı tüfeng,yaxşı arvad,yaxşı at.

Eh,ezelden qızıldandır direyin,

Qaşını oynadıb lalca danışar,
Qırmızı geyinib alca danışar,
Ayrılıq yene de dalca danışar.
Izn ver,bildirim ona heddini.

Indi de deb düşüb döyüşsüz qayda,

Yadıma düşdün,
üşüdüm qemli xatirelerdren.
Gözü nemli xatirrelerden.
Hicran küleyi vıyıldadı
üreyimi delib keçen bir ox kibi.
Dünya bene dar gelir,

Yad qapısın döymesem de,
Xatirine deymesem de,
Kimseye baş eymesem de,
Allah,senin qulun olum.

Dumanam,çende deyilim,

Bela geler kainatdan,fezadan
Her addımda uzaq olaq cezadan.
Sağ-salamat qurtarıb da qezadan,
Allah,kime bağışladın oğlumu.

Seheredek lal qelbimi sıxıb qem,

Zirve tek möhteşem,uca dünyada
Benim tek şagirde xoca dünyada,
Gelimli-gedimli qoca dünyada
Gözümün gözüne sığınmağı var.

Gören üreyinde ne plan qurub,

Elçatmaz eşq-sevgi,uca mehebbet,
Muğamın muğama qarışmağıymış.
Belke de,ezizim, esl seadet,
Leylinin Mecnuna qovuşmağıymış.

Deme Mecnunluqmuş ürekden sevmek,

Ağı deyen kişi gördüm xiyabanda,
Neler duydum,neler çekdim ben o anda.
Yandırılmış,küle dönmüş el-obası,
Susub daha,neğme demir bad-sebası.
Qırılmışdı bir gecede ailesi,
Yeri-göyü bürümüşdü ah-nalesi.

Sayar qepik-quruşumu,
Felek yeyer xuruşumu.
Seyr et xarla vuruşumu,
Tanrı,bene bir yol göster.

Her terefim kül asımı,

Ben ki sene vurulmuşdum ezelden,
Sensizlikde seçilmirdim xezelden.
El çekmedin, yapışdın yad gözelden,
Beni senden kim aldı ki göresen.

O gözlerin gözlerimin yağıydı,