Sen beni sevende,ay etibarsız,
Ağaclar hele de gül açmamışdı.
Ayaqda durmurdu deli sevdamız,
Danışa bilmirdi,dil açmamışdı.
Keçib o günlerden.keçib neçe il,
Lal hesret sevenin hansında yox ki,
Zerif kepeneyin “tans”ında yox ki,
Geriye dönmeye şansın da yox ki,
Gümanlar belkeler boynunda yatır.
Kül,barıt qoxusu davaya mexsus,
OLMADIN
Evvelce süzdürüb göz-qaşlarını,
Yağdırıb başına söz daşlarını,
Ümidsiz ümidin köz yaşlarını,
Astaca qurudan güman olmadı?
Biz sadiq dostuyuq saf mehebbetin,
Inamsız yaşamaq.vallah,çox çetin.
Benim yaşamağım senin hikmetin,
Dilinin duası-senasıyam ben.
Masmavi semada xeyal gezirim,
Alaca gözümde parlaq yaş qalar,
Dilimin ucunda “keşke”,”kaş”qalar.
Tekce eşqin yeri daim boş qalar,
Benim sensiz olan röyalarımda.
Qızılgül solarsa,bülbül ağlayar,
Sevginin ezabı danacağı yox,
Hissine en eziz sanacağı yox.
Daha alışmağa yanacağı yox,
Kelbimde eşq adlı kömür qurtarıb.
Payızda durnalar uzaq köçürler,
Bilirsinmi,sen ey keder baxışlım,
Üzü-gözü hesret,hicran naxışlım.
Kainatın yolu eniş-yoxuşlu
Döngelerin eyrisi var,serti var.
Ya özünü qem gölüne atasan,
Elini yardan üzende,
Dolaşar çölde,düzende.
Külli-alemden küsende,
Gözü dolar,dolar,dolar.
Sükut yaşar haye kibi.
Islanıb sıcaq yaz yağışı altda,
Seni düşünürüm,seni anırım.
Paslanıb hicranın baxışı altda,
Bir zaman yandığın oda yanırım.
Üzüme baharın etiri vurur,
Getdin,hesretinle beni qoydun tek,
O da zalım imiş zemane kibi.
Çetin ki en ülvi arzuya yetek,
Ağlaram kamansız kemane kibi.
Heqiqet denizde bir qum adası,
Bazı kelimeleri anlamasam da Azerbaycan lehçesini çok seviyorum. Sizin şiirleriniz de çok güzel. Allah a emanet olun.