Şamil Akay Şiirleri - Şair Şamil Akay

Gizlice ağlıyorum, hiç bir derdimi arkadaşlarımla paylaşmıyorum. Hep içimde tutuyorum. Beni hiç bir sorunu yok sanıyorlar. Çok mutluyum sanıyorlar. Herşey yolundaymış numarası yapıp yüzüme sahte bir gülümseme takıyorum.Her gün gördüğün, yanından gülümseyerek geçen insanlar geceleri ağlamaktan kendilerini kaybediyorlar bazen. Etrafındaki insanlara iyi olduğunu söylerler zaman zaman. Aslından iyi olmadıklarını bal gibi biliyorlardır. Kimseye dertlerini anlatmıyorlar çünkü ‘Geçecek bütün bunlar,iyi olacaksın’ yalanını duymaktan sıkılmışlardır. Bu yüzden içlerine atıp etrafa sahte gülümsemeler saçıyorlar. Başkalarının sorunlarıyla ilgileniyorum. Kendimi önemsemiyorum. En yakın arkadaşıma bile anlatmıyorum.Aslında kendimi böyle yaparak bitiriyorum. Halbuki konuşmaya ne kadar muhtacım. Her şeyi içinde boğmaya mecbur olmak, diri diri mezara kapanmaktan başka nedir?

Şayet ahirette bana ''yaşadığın dünyada iyi ve temiz insan tanıdın mı? '' diye sorsalar.
Kendimden emin bir şekilde "Yirmibeş sene önce tanımaya fırsatım olmadan doğumda ölen adını taşıdığım abimdir" derim. Bu sabah annem kahvaltıda anlattı; ölüme giderken Babamın serçe parmağını sıkıca tutmuş. Hayata tutunur gibi! çünkü bilirsinizki çocuklar için hayat; Baba'dır. çünkü babalar çocuklarının tek kahramınıdır. ama ölüm Allah'tan gelmişse ne yazıkki bir baba bile önüne geçemiyor..
ve öldüğümde...
Mezarlıktaki günahkar imamın,
"Merhum Şamil Akay'ı nasıl bilirdiniz? " sorusuna.
"Dünyayla başa çıkabilen,

ağla oğlum, ağla sen bu gece. hakkındır. hayatın hep başkalarına göre şekilleniyor, mutlulukların hep yarım. en güzel anın iki, bilemedin beş saniye sürüyorken en umutsuz günlerin sürekli tekrar ediyor. ağla işte oğlum sen, bunlar için ağla. yirmi yıldır başında varlığı da yokluğu da zarar olan babanı bahane et ağla, senden bi halt olmaz diyenleri haklı çıkaran zamana söver gibi ağla, ne olduğunu bile bilmediğin bir kavganın ortasına, "bi dakika beyler" diyerek gir, dayak ye ağla, şuan senden başka kimsenin bulunmadığı bu parkta üşüdüğün için ağla, telefonun şarjı bitmek üzere olduğu için ağla, ışıkları yanan evlere doğru bak ve "meğer ne çokmuş lan herkes" diye söylen öyle ağla. hatta vicdan yap, dünya üzerindeki bütün kötülüklerin, zulümlerin sebebi senmişsin gibi düşün, ne yapıyorum ben diye ağla, gerekirse ülke ekonomisini, dış ilişkileri falan al araya. oda olmadı, ünlü bir çiftin magazin sayfalarındaki ayrılık haberini bahane et ağla. hayatının içine edildiğini kimseye belli etme, gözyaşlarının sebebi bunlarmış gibi ağla..

Ben bir kelebek dahi olsam, intihar ile sonlanırdı hayatım. hem kelebeklerin bu hayatı gördükten sonra intihar etmediklerini nerden bilebiliriz? bi düşünün. onlar tırtıl iken kimse onlara kelebek olmak istiyor musun diye sormuyor. ve eminim ki seçme şansları olsaydı gelmek istemezlerdi bu boktan insanların arasına.

Seni çok seviyor değil mi, kıskanıyor falan, asla bırakmıyacak seni, hiç ayrılmayacaksınız falan. ben bu hikayeyi okudum dostum, şimdi sakince gözlerini kapat ve bu rüyanın tadını çıkar çünkü uyanınca bu hikayenin kaybedeni sen olacaksın.

Kokular, isimler, zamanlar değişiyor.Ama sen değişmiyorsun.Sen hep onu seviyorsun. Hep ona benzer huyları, tepkileri, gözleri, gülüşleri olanları seviyorsun. Kabullenmek zor, biliyorum.Ama kural bu. Ama hayat bu.Biri. Sadece biri olacak. Sonra hep başkalarında onu bulacaksın. Farkında olarak veya olmayarak.Çünkü sen gerçekten sadece birini çok seveceksin. Üzülme, korkma.Başkalarını da seveceksin. Başkalarına da alışacaksın. Aşık bile olacaksın hatta.Mutlu da olacaksın.Ama o yara kapanmayacak, üzgünüm.O kabuk hep o yaranın üzerinde duracak. Arada kanayacak ‘ben buradayım’ diyecek.

Ben çok aynaya baktım dostum.
Sen hiç aynaya baktınmı diyenleri taktım.
Ama ben hiç bir şey göremedim.
Düzeltecek hiç bir şey göremedim kendimde.
Şaşırdım dostum...
Neyimi düzelteceğimi şaşırdım.

Her şey iyi güzel de, bazen tam uyumak üzereyken “Ben çok yalnızım.” diye ağlamaya başlıyorsun. Yalnız olmadığında dahi böyle hissetmek, ağlamaktan daha çok koyuyor insana.
Yaşadığın onca şeyi unutmak için uyuyorsun. Sonra uyanıyorsun ve yine aynı bataklıkta olduğunu fark ediyorsun. Hiçbir şey değişmiyor.. Batalıkta yine çırpınırken buluyorsun kendini..

Sevdiğim birini öpmeyeli çok oldu. Kokusunu ciğerlerime doldurmayı özlediğim insanlar var doktor.burası çok karanlık. burası dipsiz bir kuyu doktor. ne bir umut ışığı görünüyor nede uzatılan bi el.. ben doktor olacaktım kanser oldum doktor. 

Ben gibi ota boka pozitif bakarsan, çoğu şeye mutlu olursun. Yani sözde herkes gülümsediğini görür çok mutlu sanar, mutlu değilsen bile herkes öyle sandığı için sende kendini kandırırsın.. Tuhaf.. çok yapmacık yaşıyoruz, hatta bazen yaşamıyor ama yaşıyor gibi yapıyoruz