Bir süre sonra, insanlar pekde umrunda olmamaya başlıyor. Kimin ne düşündüğünü ne yaptığını umursamıyorsun bile, yorulunca kendi kabuğuna çekilip, o küçük dünyanda yalnız yaşamayı öğreniyorsun artık.Gözyaşını kendi ellerinle silmeyi, ve derin hüzünleri tek başına atlatmayı öğrendiğin vakit, birdaha kimseye ihtiyacında olmuyor.Siz buna yanlızlık diyorsunuz, ben ise huzur.Eğer hala yüreğinizde bir ağrı hissediyorsanız, değerini bilin. Sezen dinleyin, Ahmet dinleyin, sigara yakın, dolsun gözleriniz, silmeyin.. Unutmayı düşünmeyin bile, sarılın acılarınıza. Gün gelir, sığınacak bir acınız bile kalmaz. Benim gibi.. Neden mi anlatıyorum bunları? Ben artık hiçbir şey hissetmiyorum. Ne sevgi, ne de nefret.. Ben de umutluydum, çok güzel hayallerim vardı. Hepsi kursağımda kaldı.. Çok uğraştım iyi bir insan olarak kalabilmek için, olmadı.. 'Kimi sevdiysem bana düşman oldu' diyor ya şair, aynen öyle. Umut dolu uyandığım her yeni gün, bir şeylerin yoluna girmesini beklemekle geçti. Eksildim, azaldım, tükendim.. Her şey daha da kötüye gitti. İçimden ne geliyorsa yazmak istedim her seferinde. Yazamadım.. Hayata olan kırgınlığım, kelimelerle anlatılmayacak kadar büyüktü.. Eğer hala yüreğinizde bir ağrı hissediyorsanız, değerini bilin. Ben artık hiçbir şey hissetmiyorum..
"Herkes yaşlanır, bense eskiyorum."
Mesela bizde arkasını dönmüş şeylere doğru koşmak ayıp karşılanır.. bizde gidenin arkasından iyi yada kötü konuşmak da yakışık kalmaz.
çünkü bizden gidenin ölüden farkı yoktur. en fazla bir fatiha okuruz. ve tabi sizde bilirsiniz ki fatihası okunan her ölü, çürümeye mahkumdur.
o zaman tüm gidenlerin ruhuna ve bedenine;
'El Fatiha'
En çok ne dokunuyor biliyor musun? Telefon rehberinde bir sürü insan kayıtlı olmasına rağmen arayacak bir kişi bile bulamamak. Çünkü beni dinlemiyorlardı. Zararı yok, zaten bugüne kadar beni hiç kimse dinlememişti. Bundan ziyade sorun şu ki artık aynaya baktığımda gülümsemek için bir neden bulamıyorum..ve daha iç acıtıcı bi sorun var ki artık kafamı yastığa koyduğumda hayalini kurabileceğim birşey kalmadı.
Düşmek değil de, ''düştüğüm zaman o beni kaldırır'' dediğin insanların el uzatmaması üzer insanı. ve gecenin derinliğinde bi sigara yakmış iken günlüğüme şunu da yazmadan zıbarmak istemiyorum; ''asla affetmeyeceğim şeyler arasında, çok sevdiğim insanların olması oldukça hüzünlü ve iç acıtıcı.''
Eskiden her şey çok güzeldi. Hatta aşk bile. Yanlışlıkla birbirlerine çarptıktan sonra yere düşen kitapları toplarken aşık olma devri bitti.
Şimdi yanlışlıkla birbirine çarpsa birbirlerini öldürecek duruma geldi dünya.
İphone o iphone senden pahalı diyerek karşısındakini küçümseyen baba parası yiyen insanlar çıktı ortaya.
Ve,
Değişti düzen, bozuldu insanlık..
Adını bile bilmediği adamın koynunda sabahlayan biri için,
Ben hep neşeliyimdir, hep gülerim. Hiç kimse ciddiye almaz beni. Kimseye bi bok anlatamam, anlatsam da gülerler ciddiye almazlar bende onlarla güler susarım sonra. İnsanlar gülen insanları gerçekten mutlu sanıyorlar, hiç derdi olmaz sanıyorlar. Oysa en çok içi yananlar hep gülenlerdir. En çok canı acıyanlar durmadan kahkaha atanlardır. Ağlayamam ben hiç, ağlamak yerine kahkaha atanlardan oldum hep..
Her gün gördüğün, yanından gülümseyerek geçen insanlar geceleri ağlamaktan kendilerini kaybediyorlar bazen. Etrafındaki insanlara iyi olduğunu söylerler zaman zaman. Aslından iyi olmadıklarını bal gibi biliyorlardır. Kimseye dertlerini anlatmıyorlar çünkü 'Geçecek bütün bunlar,iyi olacaksın' yalanını duymaktan sıkılmışlardır. Bu yüzden içlerine atıp etrafa sahte gülümsemeler saçıyorlar.
Fotoğraflarda sürekli gülerim. Çünkü Babam bana bunu öğretti; 'acını çevrendekilere gösterirsen onlara hayatında derin yaralar açma alanı tanırsın, bu yüzden hep gül oğlum..'
Gözün arkada kalmasın baba, ben çok alıştım sahte gülmeye ve kendimle kalmaya..
ne çok uğraştık değmeyecek insanlar için, ne çok emek harcadık..
Allah'ım, bundan böyle senindir bu kırık, yorgun kalp. Sana yakın olsun, senden korkusu olmayana uzak..
Geceleri düşünmekten uyuyamayanlara kızma sakın. Onlar mutsuz insanlardır. Onlar hayatını düzene sokamamış, kendini hiçbir yere ait hissedemeyen insanlardır. En son ne zaman mutlu olduklarını sorsan hatırlamazlar. Çünkü mutluluk kavramına o derece yabancılaşmışlardır. Ne yaparlarsa yapsınlar mutlu olamazlar. Çünkü zamanında kalpleri kırılmıştır. Ve tamir etmesini bilmiyorlar. Onlar kırık kalple yaşamaya çalışıyorlar. Her gün gördüğün, yanından gülümseyerek geçen insanlar geceleri ağlamaktan kendini kaybediyor bazen. Sahte gülümsemelerle kandırırlar kendilerini. Etrafındaki insanlara iyi olduğunu söyler zaman zaman. Aslında iyi olmadıklarını bal gibi biliyorlar ama gerçeği bir türlü itiraf edemiyorlar. Bazen kendilerini boğulacakmış kadar yalnız hissediyorlar mesela. ”Geçecek bütün bunlar, iyi olacaksın” cümlesine artık inanmıyorlar. Çünkü zamanında bu yalanı çok dinlemişlerdir. Hiçbir şeye inanmıyorlar. Kendilerine bile. Hayata karşı mücadele edemiyorlar artık. Tek yapmak istedikleri şey uyumak ve içlerindeki acının geçmesini beklemek. Geceleri düşünmekten uyuyamayanlara kızma sakın. Onların içi hayal kırıklığıyla doludur. Cam parçacıkları vardır boğazlarında. Her cümle kurduklarında boğazları acır. Bu yüzden fazla konuşmayı sevmezler. Yalnızlığını kitaplara ve şarkılara sığdırarak yaşamlarını sürdürürler. Kitaplar ve şarkılar onların en iyi dostlarıdır aynı zamanda. Çünkü kitaplar ve şarkılar onları yargılamaz, oldukları gibi kabul ederler. Böyle zamanlarda daha huzurlu hissederler kendilerini. Geceleri düşünmekten uyuyamayanlara kızma sakın. Onlar çok fazla arkadaş kaybetmiştir. Keşkeler diline dolanmıştır. Pişmanlıklarınısırtlarında taşır. Nereye giderse gitsin yanlarında götürür onları. Güven denen şeyden yoksundurlar. Ne kendilerine ne de başkalarına güvenebiliyorlar. Çünkü ne zaman birilerine güvenseler hüsrana uğrarlar. Bu yüzden güven kelimesini hayatlarından çıkarmışlardır. İçlerinde öldürdükleri insan sayısı her geçen gün artar mesela. Her gece mutlu hayaller kurmaya çalışırlar. Çoğu zaman rüyalarında mutludurlar. Bu yüzden uyumayı severler. Rüyalar onlara istedikleri hayatı sunar çünkü. Geceleri düşünmekten uyuyamayanlara kızma sakın. Onlar içine düştükleri düşünce denizinden kurtulmaya çalışıyorlar sadece..
Artık geceleri bile gelmiyorsun aklıma. Aniden fırlamıyorum yatağımdan, balkona çıkıp sigara yakmıyorum, üflemiyorum dumanını yokluğuna. Özlemiyorum ve aramıyorum seni gecenin kör karanlığında. Solumda bir boşluk var sadece, hepsi bu. Sensizliğe alışmışım, ona da alışırım elbet. Senden tek bir ricam var artık. Her nerede, kiminleysen; orada kal ve gelme geri. Bana yaşattıklarını, bir başkasında yaşa. Terk edil, üzül, ihanete uğra. Uykusuz gecelerin olsun en çokta. Düğüm düğüm olsun boğazın, yutkunama. Yastığa yüzünü bastırıp; hıçkıra hıçkıra, dişlerini sıka sıka ağla. Ama bir daha asla gelme geri. Çünkü ben, o son gidişinden sonra öldürdüm; içimdeki seni..
Bugüne kadar kime güvendiysem hep yarıl yolda bırakıldım. Onlar hiç birşey olmamış gibi beni o yolun ortasında dımdızlak yalnız bırakıp gittiklerinde geriden kalan hep ben oldum, ama gidenler hep bir parçamı alıp gittiler. Hep yarım kalan, hep eksik yaşayan ben oldum.
Zor geliyor değil mi? Her şeyinizi verebilecek kadar güvenirken insanlar sizi elinin tersiyle bir köşeye itip gitmesi. Gidenleri affetmeyin. Giden yine gider.
Dipnot; Sadece, güçlü olmayı unutmayın.
Bugüne kadar kimin kötü zamanında yanında olduysam şimdi hepsinin hayatı yolunda, bir ben yokum yanlarında. çünkü bazı insanlar, sizi sadece yalnızlıkları geçene kadar yanlarında tutarlar. etrafları kalabalıklaştığında ise sizin onların gözünde hiç bir değeriniz kalmaz. İşte bunu bildiğim için o gün tek bir kelime çıkabilmişti ağzımdan. yüzlerce kelime boğazımda düğüm oldu anlatmadım, anlatamadım içimdeki onca acıyı onca kederi.. sadece 'git' diyebildim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!