En acı ölüm hayata başlamadan insanı bulan ölümdür.
Ve bu ölümün en trajik şekli, bizi çocuklukta değil yaşlılıkta bulandır.
Herkes yalan söylüyor.
Herkes söylenen yalanlara inanıyor.
Umudu öldürdüler sevdiceğim umudu!
Kimsede gerçeklerle katlanacak güç bırakmadılar.
Ey kainat; şu güzelliğile övündüğün karanlık gecene bak ve utan!
Parıldayan bütün yıldızları bizden.
Vaktimiz yok bir dostun yüreğinde bir an durup soluklanmaya
Geçiyoruz birbirimizin içinden iz bırakmadan.
.
Ben inandıkça zaferini müjdelenen bir militan gibi gülümseyen o gözlerinin hatırına
yalanı da sevdim ben.
Yaşamak güzel,
Yaşam korkunç!
Ya şarkılarınızda yalan söylemekten vaz geçin,
Ya yaşamı o şarkılaraınıza benzetin
hüngür hüngür ağlarken
sevdiğini gördüğünde gülümseyen birinin sevgisini sorgulamaya hiç bir ahlak ölçüsü yetmez.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!