İnsanlar, nasıl dönerse dönsün,
Dünyadan daha hızlı dönemeyecek
Dünyada ne derdi olursa olsun
Derdini bırakıp da ölecek.
Zamanın bir yolcusuyuz işte
Bir baktı, sanki can aldı.
Bir dokundu ya, can verdi.
Aklım...
Onun gözlerinde kaldı.
Memleket, yeşilin adı.
Çiğ çiğ yiyorlar beni,
Doymayı bilmiyorlar.
Çiğnemeden yutarlar,
Büyük balıktır onlar.
Beğenmez prenses beni,
Her sensiz an, hastalıklı bir parça zaman
Dakikalar altmış saniye, saatler altmış dakika,
Bir gün yirmi dört saat değildir.
Haftalar aksak, aylar kangrenlidir.
Aylardan sana aşık olduğum aydı.
Aslında olduğun kişiden farklı davranıyorsun,
Kendini bilmeyip kendince eğleniyorsun,
Vurdumduymaz geziyorsun da bilmiyorsun.
Kendini bulman lazım, kimseye benzemiyorsun.
Bir makaraya binmişsin, sallanıyorsun.
Bardaktan damlar. Ruhunun artığıdır.
Gökten yağar. İşte bu berekettir yağan.
Çatıdan akar. Bütün kirleri yıkar.
Biriken sular bir dereye kavuşur.
Orada kalır mı hiç? Bir deryaya karışıp kaybolur.
Bakma böyle damla damla,
Cennete mektuplar yaz,
Kalemi sık, Kâğıdı ıslat,
Acını hafiflet.
İçine atıp durduğun dert,
Dertlikten çıktı, yoldan çıktı,
Sevmek bana mı kalmış...
Dalından kopup pazara çıkmış,
İçleri çürümüş, parlatılmış elmalar.
Benim aklım ağaçtakinde kalmış.
Sizin dünyanıza ben uyamam,
Bir bekleyiştir, ölene kadar hani.
Melek yere indiğinde, kimi alacağı bilinmez.
Ölüm, zor bir eylemin kolay kısmıdır,
Aşk, kolay bir yıkımın en güçlü darbesi.
Ay dolaşır evlerin üstünde,
Derdi taşar dar ırmağın,
Yatağında taşlar darmadağın,
Uzağında taşır ulu bir dağın,
Boyunu aşar dolu bardağın.
Kar, dağın doruğunda eridi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!