Gözümde giderek uzaklaşıyorsun,
Gönlümde giderek büyüyorsun.
Aklımdan geçenleri duyuyorsun,
Bir tek sevgimi bilmiyorsun.
Yüzümde tuhaflaşıyor, midemde uçuşuyorsun.
Vaz geçişim var.
Vaz geçesim var, beklerim.
En güzel vaz geçen adam benim.
Israrım yok, bahanelerim var.
Biz insanız,
Beni bulun!
Aşın artık karlı yollarımı.
Toprağıma varın,
İçinize çekin meşelerimin havalarını.
Köyüme koşun,
Açmışım kollarımı.
Ülkelerin altından girip üstünden geçtim.
Size çok yakın bir yerden geçtim.
Bir karış toprak için canımdan geçtim.
Sulaklardan gemilerle kuraklardan kervanlarla geçtim.
Bir vatanın kapısına geldim.
Ben bu derdi tanıyorum,
Bundan daha belasını bilmem.
Ben bu aşkı biliyorum,
Ama neye yarar, benim bilmem.
Öyle safça tutuldum.
Bir mandala asmışlar dünyanın yükünü
Taşıyamadı, kopardı ipini
Attılar denize, gördü dibini.
Olacağı belliydi daha bağlandığında,
Taşımaz, taşıyamaz. Yıkıldı bir anda,
Dökülmüş yere, yarimin umudu,
Toplayamadım.
Yitirdik yaşama sevincini,
Bağlanma umuda, sök ipini.
Ben o ipi tutamadım.
Dök içini, dök içini,
Kara karanlık bahtına,
Baktın, dönüp de ardına,
Ararken gözlerin aşkla,
Işık yüklendin sırtına.
Öğünü, günü kurtardın,
Bir kusurun olsa ey güzel.
İnsan olduğuna inanacağım.
Bir kusurun olsa sana aşık olacağım.
İkna olacağım gerçekliğine.
Bir kusurun vardır inşallah.
Yalnız kendi yüzüme batar taze sakallarım.
Ah şu yüze kapanan ellerim de olmasa
Avuç içlerimi kim bilecek.
Bir avuç içinde temiz bir el olabilir.
Bir bebeğin elleri…
Bir kadının eli narinliğiyle terleyebilir.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!