Daha gün doğmadan dokunurdu saçlarına
el değmemiş kan kırmızı laleler
bazen yıkılırdı bir bakışında karşı kaleler.
Ve senin gözlerinde yıkanırdı düşlerim mihri
bir avuç su birikintisine banarken serçeler...
Toprak kokan ellerinde
ne çiçekler büyütürüm ben!
Çakmak çakmak gözlerinde
bir memleket büyütürüm ben.
Tuba dallarında açan çiçek!
Şehrin ölgün ışıkları düşer
gecenin perçemine
kim bilir hangi hangi sevdalı yürekte
kopuyordur fırtına
Hangi yaprak kopmuş
düşüyordur toprağın bağrına
Akşamüstü başlar yürek feryâdım
Belki de susmama yeter bir çiçek
Yıllarca çöl sıcağında susadım
Buğusu içimde tüter bir çiçek…
Ne buldum sanki baharda yazda!
Bir gülü büyütmek her şeye değer
Bu yolda ihmalin olmasın oğul!
Velev ki ıssızda kalmışsa eğer
Yüreğinde büyüt solmasın oğul.!
Can odur, bir gül-i cânanı bula
Yarim bir gül idi gönül bağında
Açmadan kırdılar filiz çağında
Baykuşlar ötüyor gönül dağında
Kırık aynalarda solar ağlarım.
Ser azad gezerim dalıp ummana
Issız bir köşede kalmışken ben
Ayak sesini bir alsam uzaktan
Sevdaya sürükler bir rüzgâr beni
Bir demet gül ki taze başaktan
gölgesi düşse içime gülüşlerinin
Artık üşütmez yağan kar beni.
Yaz deyince gönül, yazıyor kalem
Söz bazen kağıda sığmıyor gülüm
Belki dermanım'dır derdime çilem
Duasız ki merhem yağmıyor gülüm.!
Bil ki ümidim var hâla yarından
Çocuklar ve güller!
Yarına ait her şey.
Umut, sevgi,vefa...
hayatın tadı tuzu
toprak gibi, su gibi
her hesabın doğrusu gibi.
Toprak kokar tenimiz, etten kemikten, aciz kuluz
Sen Ankara ol, ben İzmir, ikimiz bir İstanbul'uz.!
Hazana düştü kır çiçekleri, dağların ardı kardı
Ne zaman düşsen aklıma adın gurbet kokardı.
Yağmurlara astım gözyaşlarımı dön de bak!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!