Mevsimim hazanda sızlar sol yanım
Arka sokaklara damlarken kanım.
Muhannet dilinden çok yandı canım
Gülmem artık bundan sonra bilesin.
Oynattın yerinden mihenk taşımı
Gözümde gülleri saklı bir şehir
İçimde çağlayan bir mavi nehir.
gece ışıkları gibi düşerdin içime
kaybolurdu kasveti ruhumun
yol alırdım bir meçhule sessizce
dururdu saatler gün batımında
Mevsimler üşüdü bir hazan oldu
Gönül gözyaşını sil yavaş yavaş
Titreyen günlerin miadı doldu
Gözümde göründü yol yavaş yavaş.
Sevda dağlarında gülşenim biter
Tebessümün gölgesine sığındım
yağmurlar yüklendi gözyaşlarıma
ne çöllerde yandım
kavruldum bilemezsin
bir senin uğruna vefasız...
Demir atıp hasrete
dokunmak
vuslatın kanadına
Zor uzaktan uzaktan.
Vicdanın insafında kaldı yüreğim
Yeter ki sen iste dağlarının üstünde mavi kar olayım
Eriyip akayım avuçlarında bir gül-i zar olayım.
Gözlerinin kristallerine sür beni, besmeleyle çek
Kirpiklerinin üstünde zülfikâr olayım.
Ve her rengin bir asaleti zerafeti var
Doldur gözlerime, süzülen hüzünden
Ne acılar yaşadım bir sevda yüzünden.
Aşk bir keskin zehir desem, ne dersin
Yüreğimde gonca gül, uzağımda keder'sin.
Sonra üşüyorsun yalnızlığımda
Sen hep gözlerimde mavi kal istedim
gülücüklerin pul pul dökülürken
sümbüllerin üstüne
baharın muştusu gelsin hazana inat.
Gökyüzünün rengi aşk mavisidir
doya doya bakarım ruhumun derinliklerinden
Seni unutmak mı?
Sen tüten dumanım, efil efil içimde
Sevdim seni bil ki her demde her biçimde...
Hücre hücre bu tenimde sen varsın
Baktığım yer, gülşenimde sen varsın.
Sessiz sedasız kanıma aktın
Sana küsemiyorum bir türlü, her nedense?
Elimde değil dedim ya sana meftunum işte!
Mor yanığı bir gül ek, yüreğinin köşesine ikimiz için
Aslında seninde konuşacağın çok şey var, sustun işte!
Sonra kan rengi geceler, devinir gözlerimde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!