BİR RESİM
Bir resim çiziyorum.
İçimdeki uçurtmaları bekleyen çocukları...
Bir bardak yağmur suyunda çıplak tenleri...
Şemsiye gölgesinde bayat aşkları...
Bomboş sokaklara çarpıyorum sensizliği
Gözlerim sokak lambasının duyarsızlığında
Ayrılığın şiddeti yıkıyor gecekondu duvarlarını
Sersem rüzgârlarda arıyorum
Hem seni hem kendimi
Alıngan yanlarımı okşuyor sözlerin
DELİ OLAN RUHUM
Islak sözlerin var gözyaşımın tuzunda
Kaybolan bir eşya gibi arıyorum
Yokluğun vuruyor yüzüme rüzgâr sanıyor saçlarım
Alışmaktan korktuğum alışkanlıklar bıraktın bana
KENDİMİ SENDE SEVİYORUM
Kendimi sende seviyorum...
Kimsesizliğimde bile her şeyim olabiliyorsun.
Ne mutlu bana sen varsın!
Gökyüzü kızıla kesmiş… Oğullarımı
Kızlarımın dilinde yiğit türküler.
Vurulup apansız devrilen
Kuşlarıma yanıyorum.
Irmaklar kan ağlıyor yüreğimde.
Geceler, olmadığı kadar karanlık.
Yaşamadan çocukluğumu,
Alıp götürdüler çamurdan oyuncaklarımı.
İçimde hasret kalmıştı:
Kara tahtanın beyaz yazıları.
Ellerim anlamıyordu kalemin dilinden,
Beni bekleyen okul sıralarında…
Dağlar bir yıldız düşürdü içime
Bir ana sıcaklığımı desem
Yoksa yârin yangın yeri Gözlerimi
Bir güneş doğarcasına umuda
Ve kavgada sevmeli onları
Hem haranda sevmeli
Yalanım yok, yine bir gece yarısıydı.
Ağaçların ay ışığında boyun büktüğü,
Karanlığın insanlardan kaçtığı bir gündü.
Ansızın kapı çalındı,
Özgürlük kadar ufak olan kapı deliğinden baktım.
Köpekleriyle geldiler üstüme…
Karanlığın ortasındayım,
Gözlerim çıplak.
Titrek lambanın altında sabahlarken
Elim tetikte.
Yüreğime gizledim korkularımı.
Gözlerim yorgun düşer, dalarım bazen…
üc kirik mum yansiyor aynada
ciplak tablolar kiriyor sendelemelerimi
firca oluyor ve cizmeye basliyor gökyüzü kendini
tende mahkum ruhun özgür kalma sancisi
diri diri yaniyorum
iki kibrit cöpü gözlerim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!