Herkes gününü gün ederken,
Ben senin için günleri karıştırıyorum.
Belki sen de kendi gününü ediyorsundur,
Nereden bileceksin benim halimi?
Zor geliyor artık dayanmak,
Bilinmezliklerle karşımda duran,
Konuşamadığım tenim gibiydin.
İki dakika göz göze geldik,
Ama bir ömür geçti içimden.
Ceketimi astım yanına sessizce,
Sabah,
Henüz gözlerini aralamadan gökyüzü,
Bir boşluk uyandı içimde
Sesi yitik,
Kendinden bihaber.
Gece oldu artık,
Gelmen gerek hayalime.
Bırak ardında kalan düşünceleri,
Sende tamamlanmam gerek.
Ay yükseldi göğe, gökyüzü açıktı,
Sen yokken bedenim yarım hilal gibidir,
Solgun, eksik, geceye mahkûm.
Sen olunca dolunay olur,
Parlak, tam, huzur dolu bir gece.
Sen yokken yarım kalır bedenim,
Seninle tamamlanır, bütünleşir ruhum.
Vermem seni ellere,
Gözlerinin içine bakmaya kıyamadığım,
Nasıl veririm seni yabancı ellere?
Ben hâlâ hasretinle resimlerini koklarken,
Kıyamam sana, özlüyorum seni
Bilemiyorum bu kadar düşünceni,
Mutlu olmak için mi, bilemiyorum.
Seni ömrüme katmıştım,
Düşüncene yenileceğini bilemiyorum.
Geleceksin, onu biliyorum,
Gezdim yine senli sokaklardan,
Bu kez yalnız, bir başıma.
Gülüp eğlendiğimiz o tepeye çıkmak,
Ne zor geliyormuş meğerse bana.
Ceplerimizde ısıttığımız elleri hatırladım,
Bir gidişini gördüm ellerimden,
İçimi parçalayan her sözünden,
Gözlerimi alamadığım gözlerinden,
Beklediğim sokağında her geceden.
Sevecek gibi yapıp gülerken,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!