Sadık Korç Şiirleri - Şair Sadık Korç

İstemem,
Solmuş bir çiçek gibi kalsın sevgin.
Beklemekten mevsimlerim tükendi,
Genç baharım gölgelerde eridi.
Artık gelmeni de istemem;
Ne yaptıysan bana,

Gezdiğim sokaklarda izlerin var,
Çaldığın kalbi hatırla.
Düşlediğim o yerde,
Hep senin anın var.

Bırakıp gitsen bile beni,

Kucağımda oturan bir kelebek gibiydi bakışın,
Beni benden alan,
Yanlış bir söz söylediğimde pencerelerini kapatan.

Ben severdim,
Sen masum masum bakardın,

Kanadına dokunduğum an
Her güzellik bir ömre dönüştü.
Çiçekler dile geldi,
Ve o gün.
Sen, benim oldun
Ben, senin.

Hayatımın kırılma anında,
Sınavların ağırlığı altında ezilirken,
Tüm dünyamı bıraktım ardımda,
Adımlarım yöneldi
Onun kahve demlediği o küçük mekâna.
Dört ay boyunca,

Kal sevdiğim, gitme bir yere,
Ömrümce beklerim en güzel halini.
En güzide halin, en berbat halimle,
Seni beklerim ömrüm boyunca.

Ne ister ki insan ömrü boyunca,
Bir çift göze bakamadıktan sonra?
O gözlerin ellerini kavrayamadıktan sonra
Her şey silinir, gölgelere karışır aslında.

Karşı karşıya oturup “Seni seviyorum” diyemeyince,

Kandillerin yandığı günden beri
Ağlarım, dinmeyen gözyaşlarımla.
Bilirim,
Kalbinde bir mahşer meydanı kurulu
Ben o meydanda
Her bakışta

Uzun yapraklı ağaçların üstüne konan kuşlar,
Bakıştığında anladım, durmayacaklarını.
Kendince kapkara bir kargaydı.

Işıklar kapandı birden, gönlümün kıvrımlarında.
Bir nida bile kalmamıştı,
Her yer zifiri karanlık.
Ay ışığı vurdu yüzüme, soğuk bir hatıra gibi.

Anlayamadım nedenini,