Sadi Saçak Şiirleri - Şair Sadi Saçak

Eline al biraz umut,
Bir parça yürek,
Az da cesaret...
Sonra koş gözünün gördüğü en uzak ufka...

Durmadan, yılmadan, yorulmadan,

Kaç gecedir uyku girmiyor gözüme,
Nefesim çıkarken zorlanıyor,
İçimde bir yerlerde duran,
Durgun nehir bile kabarıyor.

O'ndan ayrıldım ayrılalı,

Gece olup da yıldızların alınca başımın üstüne,
Aramızda biraz da bulut görünürse,
Başlıyorum ne istediğimi düşünmeye...

Çoğu zaman cevap veremiyorum kendime,
Çoğu zaman susakalıyorum,

Nereden geldin aklıma?
Nereden bu saatte?
Ben herşeyi unutmuştum, herşeyden kurtulmuştum,
Her bir şey tek tek silinmişti zihnimden,
Sessizce kaybolmuştum.

İstediğin oldu işte,
Gittin sonunda...

Çok istiyordun ya gitmeyi,
Hani konuşmuyordun,
Anlatmıyordun,

İşte yine gece oldu,
Gözlerime hatıralar doldu,
İçim her zamanki burkuluşuyla,
Bu gecede de burkuldu.

Oldu yine işte gece,

Yürüyeceksen;
Bir seher yeli gibi yürüyeceksin,
İnce, hafif, narin ama sürekli.
Karşına çıkanlar dost da olsa düşman da olsa,
yürüyüşünden etkilenip sevecekler seni,
Sevmeyenler de karşı koymayacaklar,

Bu gece diğerlerinden farklı,
Başka sanki diğer gecelerden,
Çünkü geceler karanlık olurdu en son,
Oysa bu gece bembeyaz,
Tıpkı Derya'nın giymeyi hep düşlediği gelinlik gibi,
Belki de giymiştir,

Bir yüz yok yanımda,
Bir ses,
Ya da bir nefes...

Hiçbir şey yok,
Hiç kimsesiz kaldım ben.

Suskunluğunu bozarak inat gidelim geceye,
Gece bize kızsın, bütün efsununu yok ettik diye,
Aldırmayalım, yavaşlamadan gidelim bir yine,
Bakarsın ulaşırız düşlerimizi süsleyen o denize...

Denize gidelim diyorum şimdi seninle,