Rıdvan Cankiç Şiirleri - Şair Rıdvan Cankiç

İki dudağımım arasında uzandı hayalin
Sonra kendime dedim ki,
"Neden dudaklarının arasında oturuyorsun? "
Seni sonra kalbime yerleştirdim.
Baktım orası çok güzel.
Dolaşıtım bir gezgin gibi,

Sen soğukta kalmış
Sönmek üzere olan bir kıvılcım,
Ben sana yaklaşan bir meşale.
Yanına biraz sokulsam,
Seni tutuşturmama izin verir misin?
Söz veriyorum bağrını yakmayacağım.

Keşke seni de içimde tutabilsem.
Tıpkı sigara dumanı gibi.
Derin bir nefes alır gibi yapsam,
Ve hiç bırakmasam.
Dudaklarıma mühür vursam.
Hiç açmadan ağzımı,

Kimsesiz şiirlerimi evlat edinen sen,
Sahipsiz dudaklarımı nüfusuna alan sen,
Bana üşümenin ne olduğunu unutturan sen,
Beni kendinden soğutan sen,
Bana gözyaşını unutturan sen,
Yüzümde gülüşleri yaratan sen,

Sen uyurken yanına yaklaştım
Bir iki mısra bıraktım
Bir kısmını boynuna
Bir kısmını da saçlarının arasına.
Banyo yaptığında
Tenine doğru aksın,

Seninle geçen zamanlara sarıldım
Sadece içinde dakikaları yaşadım diye

Ölümsüz dakikaları, sonsuzluğu hisseder gibi
Geçtim altına yıkandım.

Keşke uzaktan baksaydın.
Eskisi gibi, gizlice ve sessizce…
Şimdi dokunduğunu yerler acıyor
Öptüğün yerler kanıyor.
Sarıldığın yerler üşüyor.
Keşke uzaktan sevseydin.

Hep gökyüzünde olmak istemiştim.
Bulutların arasında.
Ne zaman sen bana gelsen;

Bulutlar da seninle geliyor,
Evim gökyüzü oluyor,

Kafesler dolusu kuş bıraktım sokağa
Sıcak ülkelere gidecekler sandım
Sağa sola uçacaklar, bazıları yere düşecek
Uçmayı unutmuşlardır sandım.
Yanılmışım.
Hepsi de senin kalbine doğru uçtu.

Dünyanın en güzel huzuru
Dudaklarım, dudaklarına kenetli uyumak
Tıpkı çölde susuz kalan bir gezgin gibi
Saatlerce günlerce içmekti seni.
Ve öyle birikmiş huzurlarım var ki
Hepsi de seninle ilgili