Seninle ilk karşılaştığımda
"Bana baksana" sen demiştin.
Zaman geçti, gözlerim sende kaldı.
Şimdi sana soruyorum.
Ölene kadar
Sana bakmama izin verir misin?
Seni dudaklarımın arasında yaşatıyordum
Ve sen oradan düşme şu içmediğim günler oldu.
Sadece dudaklarımla kalmıyor.
Seni gözlerimde de yaşattım
Ve olur da yüzüme yağmur çarpar
Islanırsın, üşürsün diye
Bir olmak istedim her zaman
Ama hangi bir olmak istediğimi seçemedim
Bir rüzgar olsaydım senin için eser miydim?
Senin saçlarının yanından geçip
Tenindeki kokuyu misafir eder miydim fırtınama?
Eğer olur da bir gün
Konuşamayacak olursan
Dudaklarımı sana ödünç veririm.
Kim bilir, belki özür diler,
Belki de seni seviyorum dersin.
Ne kadar kötü durumda olduğum önemli değil.
O elimi tuttuğunda iyi oluyordum.
Ne kadar hasta olduğum önemli değil
O elimi tutunca iyileşiyordum.
Ne kadar ağladığımı bile hatırlamıyorum.
O elimi tutunca gözyaşlarım kuruyordu.
En son okuduğum kitap mı?
En son hangi sayfada mı kaldım?
Sen bütün harflerin arasında yaşarken,
Ben neden ayraç kullanayım ki.
Sen orada olduğun için gözlerimle değil
Artık sadece senin okuduğun kitapları okuyorum.
Defalarca, defalarca ve bıkmadan.
Belki gene;
"Okuduğum yeri karıştırma lütfen"
diye söylemeni hayal ederek.
Okuldayken çok soru cevaplamıştım.
İlk sıralar derslerim çok iyi idi.
Sonra okulum değişti,
Sınıflar karıştı,
Arkadaşlar uzaklaştı,
Sonra sen geldin.
Mutluluğu(mu) boyarken kullandığın renk nedir?
Gözyaşımı akıtırken biliyor muydun rengini?
Seni görünce kalbim ne renk atar?
Senden uzaktan kalınca ne renk atar?
Sen üzülünce ne renk üzülür kalbim?
Sana bir kere karanlıkta sarılmıştım
Artık ne zaman karanlıkta kalsam
Kollarım sarılmam gereken seni arıyor.
Bir kere karanlıkta öpmüştüm seni
Artık ne zaman gece olsa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!