Perdeler güneş sandı yüzünü,
Tenine yansıdı önce
Sonra kalbine bıraktı ışığını
Ardından da sıcaklığını iliştirdi,
En kuytu yerine kalbinin.
Ki ben hiç üşümeyim diye.
Bana canımsın deseydin,
Ben de sana,
Hangi canın diye sorardım.
Belki çok düşünürdün,
Belki hazır cevabın olurdu.
Ama bildiğim bir şey var,
Sesinden başka güzel yerler var.
Hiç kimsenin gidemediği
Herkesin uzaktan baktığı
Şiirlere ilham olan tenin
Geceye renk olan saçların
Tatlara, tadıma destan olan dilin
Biliyor musun?
Sende hiç ışık görmüyorum.
Evet, itiraf ediyorum.
Sende şiir var.
Hem de gözlerinde.
Sen gidince buralar çöle döndü
Ne olurdur gidenrken mevsimleri de götürmeseydin
En azından yağmuru bıraksaydın
Her damlada seni hatırlatıyordu
Dilerdim ki,
Dilerdim ki,
Hep dilerdim ki...
Neyse...
Devamını söylemeyeceğim...
Seninle tanıştığımızdan beri,
Sen varken
Saate hiç ihtiyacım olmuyor
Çünkü yanımdasın,
Çünkü yanındayım.
Geç kalma korkum yok,
Çünkü yanındayım.
Gizli gizli özledim seni.
Kimseye de belli etmemeye çalışıyorum.
Ama bu konuda pek başarılı değilm.
Bütün dünya anladı bunu.
Bugün sana bir kargo gelecek.
Küçük bir paket, minnacık.
İçinde, sana veremediğim,
Ama hep o ismi verdiğim,
Yağmur yağdığında,
Seni hatırlatan
Seni tüm renklerinle seviyorum
Öyle ki, yüzünde bir gökkuşağı bile görüyorum
Ama hangi rengi seveceğimi bilmiyorum.
Her ifaden ayrı, her gülüşün ayrı bir renk.
Teninin sıcaklığı bile ayrı bir renk.
Gökkuşağını sevmemin tek nedeni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!