Rıdvan Cankiç Şiirleri - Şair Rıdvan Cankiç

Yanımda olduğunda bana neler oluyor biliyor musun?
Elini tuttuğumda gökyüzüne dokunuyor gibi hissediyorum
Bir parçan ay ışığı olmuş, bir parçan da yıldız olmuş,
Bütün Samanyolu elimde gibi hissediyorum.

Senden önce kapkaranlık olan bedenim,

Sen benim içimdeki gökyüzümdün
Deliler gibi kanat çırptığım
Ayaklarımın yere değmediği
Ve uçmaktan cennete çıktığım
Gökyüzümdün.

Çıkarken askında bıraktığın gömleğin var ya
Hani bavula koymayı unuttuğun…
Çıplak tenime onu giyiyorum,
Üzerine sinen kokuna sarılıyorum,
Varlığını hayal ederek sevişiyorum,
Seninle.

Bu gece benden bir şeyler alır mısın?
Mesela;
Son yapraktan çıkan “sevmiyor’u” al.
Sonra bıraktığın gamzeleri alırsan sevinirim.
Daha sonra sıcaklığını götür.
Ben eskisi gibi battaniye ile ısınırım.

Gözlerime baktığında öyle güzel kayboluyorsun ki.
Sadece senin yarattığın bir dünyada
Senin benim için yarattığın cennette
Her halin, her sesin, her renk kıyafetlerinle
Her ayrı yaşın, her yüz ifaden ile
O kadar çok sen var ki orada

Çenen diyordum,
Tırmanacak en güzel dağ.
Saçların diyorum,
Dünyanın en güzel perdesi,
Dudakların diyorum
Tadını sadece benim bildiğim meyve.

En çok istediğim şeydi
Doğanın bir parçası olmak
Bir yağmur damlası gibi
Bir kaya parçası gibi
Sabah rüzgarı gibi
Bir çiğ tanesi gibi

Bana güneşimsin demiştin ya,
Teninde sabah güneş ışığıyım.
Gece olunca da saçlarında ay ışığı.
Ay bunu tek başına yapamıyor
Ben ona ışığımı veriyorum
O da sana sesleniyor

Sana bende hissettirdiğini söylemiş miydim?
Sanki yıllarca gözlerimi hiç açmamış,
Onları seni görmek için kullanıyor gibiyim.
Güneşi hiç görmemiş gibiyim.
Ama gözlerine bakınca,
Yıllardır onlarla ısınıyor gibiyim.

Bizim burada iklim çok değişti.
Lütfen dön!
Ve eski haline getir.
Bir daha da gitme!