İçimde bir sürü harf var
Hepsi de karma karışık.
Seni görünce hepsi düzene girdi.
Kimi şiir oldu
Kimi şarkı
Kimisi destan
Sayende ruhum o kadar karardı ki
Bir başkası için açacağım yeri göremiyorum.
Ya hâlâ orada bir yerde saklıysan?
Ya hiç çıkmadıysan
Ya hiç çıkaramadıysam SENİ!
İçimden bir sen geçti
Penceresinden baktım
Gene beni düşünüyordun
Gene beni yaratıyordun
Yokluğumdan, tükenmişliğimden
Sessizliğimden var ediyordun.
Aynı iş yerinde çalıştığımz zaman
Herkes seni bana soruyordu.
Onu gördün mü?
O nerede?
Nereye gitti?
Ne zaman gelecek?
Sen yay ol, ben hedef olurum...
Ama attığın ney onu söyle,
Söyle ki bileyim.
Gözlerimi mi kapatacağım?
Aşk acısı mı attığın?
Yoksa ayrılık mı?
Topraktaki tek çiçek güldü benim için.
Bakarken yaprakların arasında seni buluyordum.
Birazcık daha yaklaşınca kokunun alıyordum
Daha yaklaşınca seni oradan koparıp alasım geldi.
Bunu yapınca seni nereye koyamayacağımı bilemedim.
Birazcık sarıldım,
Çok üşüyorum dediğimde,
Gözlerimin içine bakardın,
Ve ısnırdım.
Son uykuna yattığından beri donuyorum.
Keşke göz kapaklarının altında,
Seninle birlikte uyusaydım.
Bütün mavi tonları senin gözlerin
Bütün gökyüzü senin gözlerin
Bütün denizler senin gözlerin.
Gözlerini kapalı iken yüzün altın bir sahil.
Dalgalar vurmaya başladığında ise
Seni üzgün ve ağlıyor zannediyorum.
Evimdeki en güzel ses
Senden gelen günaydın
Ve evimdeki en güzel ses
Topuklarından çıkan ayak sesi...
Okula gittiğim yıllarda,
Resim yeteneğimiz gelişsin diye
Güneş çizdirdiler.
Öğretmenim çizdiğim güneşe baktı ve
Aman Allah’ım
Sen ne kadar yeteneklisin böyle.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!