Rıdvan Cankiç Şiirleri - Şair Rıdvan Cankiç

Evet
Ben de hatırlıyorum ilk yalnız kalışımızı
Duvarları utandırmıştık
Perdeyi de utandırdık
Işıklar yanık olduğu için de utandılar

Yalnızlığımın sesini açtım sonuna kadar
Bağırarak seslendim dünyaya
Önce alt katım duydu
Sonra bütün apartman
Daha sonra bütün mahalle
En sonda bütün dünyaya bağırdım

İçimde biriktirdiklerime dur diyemedim.
Yıllarca, durmayıp da sanki bir asırmış gibi
Meydanda idam edilen
Masumum diye haykıran bir mahkûm gibi
Seni sevdiğimi dünyaya değil de
Sadece sana söylemiş

Yanıma yaklaşır mısın?
Birazcık daha,
Evet birazcık daha.
Şimdi kulağıma bir şarkı mırıldan.
O kalbime doğru gidecektir...

Senden özür diliyorum:
Lütfen affet!
Gözlerine baktığımda kayboluyorum demiştim ya.
Yalandı.

Gözlerinin içinde kaybolmuyorum

Dün alışverişe gittim.
Ama hiç bir şey almadım.
Çünkü;
Bana en çok sen yakışıyordun.

Senin için değil,
Bizim için dua ediyorum
Sadece kadir gecesi değil,
Her gün dua ediyorum.
Keşke burada, yanımda olsaydın
Tek başıma kaldığım bu dünyada

Bir gün:
Nerede ölüp gömülsem,
Bir başka yerdeki toprak bile
Beni kucaklamış olur.
O toprak bir ağacı,
O ağaç bir yeşili,

Göz kapaklarının altında uyumak isteyişim
Üşüdüğüm anlamına gelmez.
Sürekli seni görüp,
Üstümü seninle örtüp,
Sabah senin bakışlarınla dünyayı görmek,
Aynada kendine bakarken seni görmek,

Sen her gün dışarı çıktığını,
İşe gittiğini,
Belki alışverişe,
Belki arkadaşlarına,
Belki de gezmeye gittiğini,
Hatta belki de,