Reşat Öztoprak Şiirleri - Şair Reşat Özt ...

Kimsesizlik kadar zor
Ve bir çocuk kadar masum görünür,
Şu son nefesi alıp vermek.
Sanki,
Bir intikam gibi,
Sanki bir ayrılık gibi,

Meridyenler arası yolculuklarımızın birinde
Afrika'nın bir yerinde büsbütün çıplak buluyoruz kendimizi
O güneşin alnında da ellerin üşüyor ellerimden uzakta
Ukereve diye anılıyoruz binlerce damlacık arasında
Ve karnına girip bir levreğin bir bütün halinde
Nil'e uzanıyoruz toprak kıyılarından eski bir medeniyetin

Bir nefesten başka neyi vardır ki insanın;
Bir bahar yeşili doğumu
Ve bir tutkal siyahı ölümü...

Nefret ettiğiyle de yaşar insan,
En nefret ettiğiyle de hem de.

Tükenip gitmekten bıkarken,
Tükenip gitmekle de yaşar
Ve ölmekle gün ve gün,

Sana yazamadığım ama anlatmak istediklerim var,
Anlatamadığım ama yazmak istediklerim.
Usul bir gece düşün
Ve koynunda bir meltem,
Benim kollarımda sen
Ellerimde aşk havlinde bir ten.

Yetmiyor,
Ne seni görmek,
Ne senden bir şeyler görmek,
Yüreğimin kovuğuna bile,
Yetmiyor.

Bir ömür sevdim seni,
Sevdim,
Seviyorum,
Seveceğim.
Farz et ki yetmiş yıl,
Yetmiş yıl

Tam yol kenarında
Cesedi bir otobüsün

Sizlerin yüreklerinde
Bir hayal yuvalanmış sanki
Bulanık bir su gibi

İşte bizim göğümüz, solgun
Yılgın, üstüne tünemiş bütün bulutlardan
Rüzgarlardan usanık
Yağmurlara geç ve güneşe kırgın

İşte şurada bir kuş

Uykularım bile yorgun,
Yarı yolda kalıyor...