Senki kainatın ortasında bir toz,
Benim gözümde andromeda..
Şairlerin geride bıraktığı bi nokta,
Benim içinse büyük bir paragraf..
İnce kesikler gibisin hünkarım,
Beni , kendine getirir misin?
Zira... sana doğru geldiğini zannettiğim bütün yollarda kayboldum..
ya da saçlarından işretler bırak yola, sana ulaşabilmem için...
Sen ki beynimde bir malign,
Zihnimdeki dipsiz bir kuyu,
Ruhumdaki sade bir leke,
Her yanlışta , beni takdir etmendi... belkide beni bunca yanlışa sürükleyen.
Hatalarımı örtmüyor artık gözyaşlarım. İnsanlığımı her seferinde, parça parça kopartan bu hayat, son parcayı ne zaman alacaktı benden? .
Bir parcayla insan olarak kalabilir miydim? Kalsaydım, Ne kadar süre dayanabilirdim?
Farkettimki labirentin tüm yolları çıkmaz sokak,
Etraf karanlık ve hiçbir şey görünmüyor..
Duvarlar aşamayacağım kadar yüksek...
Anımsadığım neydiki bu tartarusta..
Ellerini hatırlarım... Bitmemiş bir eskizdi elindeki,
Birinin aksine özleyeceğim bir çocukluğum yok,
Ruhum aç ama artık bedenim tok...
Belkide bilinmezlik bir ok ..
Yaşama dair bütün bildiklerimin yanlış olma olasılığı kadar anlayışım .
Uzun zamandır yağmur yağmamıştı ruhumdaki bu çöllere... Zaman algısını yitirmiş bir ben'e zamanin önemini, anlatmak kadar anlamsızdı hayat.. peki hep böyle mi olacakti büyüsü mü bozulmuştu yaşamanın...
Ruhtum , kayboldum bu dünyada,
Seyyahın cebinde okunmayan bir yazıydım.
Beni sorardı.. kendisi için değerli kimselere,
Biri çıkarda bir son verirdi..bu bilinmeyene.
Kuyunun dibindeki karanlıkta mahsur kalmış bir insandım,
Her düşüncede , cebindeki mutluluktan harcıyordu,
Elindeki bozukluklar gibi geriye, hüzün kalıyordu,
Yaşamak bu değildi o da biliyordu..görüyordu.
Neydi onu bu hayata bağlayan bilmiyordu...
Elindeki şişede buluyordu huzuru,
Grileştin... önceden canlıydı renklerin, sattığın umuttu gerçeği gizlerdin...
Her zerrende suçluluk hissederdin , uzaktan bakıp insanları izlerdin..
Kaç kelam yeterdi sana? aç gözlüydün all-in , kalbin porselendi geride kalan parçalardan bir iz..
Soğumuyordu içindeki ateş hicrandaydın, ahraz değildin ama sanki dilsiz.. belki birazda ilgisiz.
Biliyorum ...herşeyi gören bir kördün,
Biliyorum renksizlikte kalamazdın seçerdin griyi,
Tuvalde yüzünü çizmeyen ressam seni kıskanmış olamaz mı?
Senin dünyanda yaşıyor her bir canlı bende ise sahra etkisi...
Ki sen yaptığım bütün hataları gizlemiştin..
Her hatırlayışımda siliniyorum yutuyor beni bu kumlar...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!