Boş ver sende beni anlama,
Zaten dostluklar yalanmış,
Anladım bunca yıldan sonra,
Ne Baba ne evlat varmış boşuna.
Kime el uzatsam diken battı,
Biliyorum benden için aşk şiiri istediğini,
Nasıl derim senin patlak gözlerini sevdiğimi,
Ellerin kocaman yaba gibi batarken sineme,
Nasıl derim koca okka burnunu sevdiğimi.
Ben yalan söyleyemem iyi bilirsin küfeli,
Sorulur mu kurşuna hiç adres,
Vurulur mu ışığı söndüren düzenler,
Halimi hatırımı sormuşsun kardeş,
Bu düzende bu garip yalnız ne eder.
Sallanır başımız üstünde Kılıç,
Sen bilmezsin bu şiirler bizi meftun etti.
Bu şiirlerden dolayı sevdik insan denen nesneyi,
Oysa kime güvenilir ki hepsi yalancı olmuş,
Her kes dolandırıcı ahlaksızı kanun neylesin ki,
Bu şiirlere kandık bu şiirlerle insan olduk,
Ne şansımız güldü bize ne bahtımız,
Biz unutulan sokakların çocuklarıyız,
Senin gibi bir hayalim bile olmadı...
Bahçeli ev ve bahçeye açılan kapımız.
Sokaklar eşsiz sınırsız vatandı bize,
Yavaşça kapıyı açtım içeri,
Sokağa doğru bir adım attım,
Yüreğim ateşti yaktı hep beni,
Gece yarısı sokakta seni aradım,
Lambalar ışıldar, karlar belirir,
Bir Sonbaharda yağmurlar elbisem,
Dostum poyraz ve rüzgar...
Eserdi sessiz sessiz dumanlı bacalar.
Sen yoktun yanımda öterken kuşlar,
Kalbim gibi atıyordu gökte Bulutlar,
Uzun topuklu ayakkabılarla geçmişsin,
Bizim dar sokalar arasından usulca,
Ondan görmedim ayak izlerini sokakta,
Terk etmiş gitmişsin sokakta beni.
Bilmez misin senden başka kimsem yok,
Son kez selam verip gitseydin bari,
Deniz kenarlarında bekledim seni,
Belki bir şişeye mazeret yazar diye...
Atar gelir diye gezdim sahillerini.
Yağmurlar yağdı göz damlalarıma,
Yokuştan aşağı giden bir kamyon tekeri,
Çocukların sokaklarda gülüştüğü hayat,
Bir kutudan çıkan sürpriz yumurta misali,
Kimine suç kimine kabahat Dünyada yaşamak.
Bir göl kenarında kürek sallamak geçmişe,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!