Özdemir Koca Şiirleri - Şair Özdemir Koca

Yıldızlar arasında süzülen gökyüzü,
Bulutlar ateşten kıp kızıl güller,
Yağmurlar dökülür ağaçlar ıslanır,
Topraklar şenlenir, öter Bülbüller.

Bu akşam yine kızıla boğar güneş,

Yağmurlar yağar bazen topraklara,
Bazen de yağar yanmış ocaklara,
Yağmurlar yağar söndürür yanmışı,
Yağmurlar kapatır gözden akan yaşı.

Özlemi söndürür, üzgünü sevindirir,

Vurma mateminle şu bam telime,
Ne rüyalar gördüm bilmem bu gece,
Çekip gidiyordun benden başka ellere,
Senin olsun ektiğin bağın bahçende.

Yalvarırım yakacaksan bir daha dönme.

Sal gitsin boş ver zaten ömürde senin mi,
Ne tasa edersin bu telaşın nedir Dünya da;
Biri bıraktı evini malını gitti dün görmedin mi,
Her şey bitecek elbette ömür dediğin yalan.

Öyleyse nedir bu Dünyadan geriye kalan,

Hangi çağda yaşıyorsun güzelim,
Bir küçük yalanın hesabımı olur,
Alışkanlığı olmuştur yalan zamanın,
Yalan söylemezsem dudağım kurur.

Çıkarsam yücesine büyük bir dağın,

Bırak hasretim gözlerinde kalsın,
Ağladıkça hep beni hatırlarsın,
Bir siyah bulut gibi çöksün üzerine,
Yalnız kalınca beni çok ararsın.

Pencerenden doğarım bir sabah,

Leyleği havada gördüm durmam artık yerimde,
Yolculuk yaparım bilmeden giderim diyarlara,
Uçuşur kanatlarım bırakmaz beni durayım,
Ya sen gelirsin ya ben uçarım olduğun diyara.

Hastayım bil istedim uzun uzadıya yatarım,

Bir dem tutulur coşar insanlar,
Düğün çalarda bende yalnızlık,
Kutlanır şenlikli türlü bayramlar,
Herkes oynar da bende yalnızlık.

Dertsiz olur derler yalnız olanlar,

Yine batıllaştı şiirler ve harap oldu şehirler,
Beklemezdim bunca sene denizin taşmasını,
Bir şehre varıp kasırgaya kucak açmasını.
Yıktın Gül bahçemi feleklerle anlaşarak.

Yaktın sevdamızı başka ellere kaçarak.

Yanar yürek Cehennemdir Dünyamız,
Beden yanar gönül yanar ruh yanar,
Dünya derler bir vesvese Dünyası,
Akıl yanar, ciğer yanar, yürek yanar.

Ne aradın da neyi buldun alemde,