Özcan İşler Şiirleri - Şair Özcan İşler

Kur’an-ı Kerim, yeni inzal olunmuş gibi;
Heyecanla okunur, kutlu Ramazan ayı.
Müslümanlar yeniden bir eğitime tabi,
Kalplerin cemresidir, kutlu Ramazan ayı.

Önceden eşyaya tam hakim iken,
Maddenin mahkumu, esiri insan.
Umurunda değil ne gül, ne diken,
Maddenin mahkumu, esiri insan.

Söz surda temel taşı ya da başı yaracak,
Madem şair yazacak güzel, şiir yazmalı.
Gerçekleri yazmazsa, kalemi de kıracak,
Madem şair yazacak güzel, şiir yazmalı.

O üstünden atan attan,
Maharet kazandı usta.
Yan çizmekte, sadakatten,
Maharet kazandı usta...

Öfkeli hicivler yazmayacağım,
Mahşere bıraktım, hesaplaşmayı.
Artık bir kötüyü üzmeyeceğim,
Mahşere bıraktım, hesaplaşmayı.

Alkışlama dostum amma az anla;

Zamanın törpüleyip, yılların eskittiği,
Bir aynanın içinden geçiyor gibi sanki.

Geçmişi hatırladım, bugün güneş batarken,
Eski hatıralarım, bir bir geçti gözümden.

Günün son ışıkları, solgun solgun gülünce,
Kırmızı güller açtı, ebemkuşağı gölde.
Uyuyan güzel, dağlar, kıyıdaki evler de,
Derin sulara daldı, alacakaranlıkta.

Şu yokluktan farksız, varlığı hallet,
Merhamet dilenme güçten adalet.
Dön gelde kendini yeniden bellet,
Merhamet dilenme güçten adalet.

Af, aman harici laflar hoş olmaz,
Metafizik soluk almaktır, namaz.
Umutla açılmış eller boş kalmaz,
Metafizik soluk almaktır, namaz.

Umuda doğan güneş, umutsuzluğa batar.
Mucize ummuyorum, mucize bekliyorum.
Sabah neşeyle kalkan gece hüzünle yatar,
Mucize ummuyorum, mucize bekliyorum.