Özcan İşler Şiirleri - Şair Özcan İşler

Irk, toplum, din maskeli;
'Tarih' diyen, 'mit' diyen,
Duyguları sömüren.
'Ekmek' diyen, 'öç' diyen,
Emeklerden semiren.

İnsan, gerçekten insan olmaya kafa yorsa,
Karanlık korku biter aydınlık bir çağ başlar.
Düşman olmak yerine barış safında dursa,
Karanlık korku biter aydınlık bir çağ başlar.

Helâl yeter de artar, tamahkârlık olmasa,

Durun, renk renk insanlar; yeniden tanışalım! .
Savaşları bırakın, barışı konuşalım,
Düşmanlığı unutun, sevgide buluşalım.
Savaş, terörden uzak dünyayı biz kuralım,
Barış dolu günlerde, beraber yaşayalım.

Çekeceğim, sonsuz çile,
Yaşıyorum, bile bile.
Bende tahammül kalmadı,
Gör güzelim, düştük dile.

Kaba kuvvet, aklı almış askıya,
Kavga değil, barış için savaşım.
Millet yenik ekonomik baskıya,
Kavga değil, barış için savaşım.

Ruhundan ayrılmış kemik, et, deri,
Kayıp aranıyor; hakiki insan.
Ya Cehennem, veya Cennet ederi,
Kayıp aranıyor; hakiki insan...

Ademoğlu düşün taşın bin kere,
Kazandığın kalır, bomboş gidersin.
Kendini aldatıp durma boş yere,
Kazandığın kalır, bomboş gidersin.

Yalancı bu hayat, saltanat bilsen,

Duyguları harf, söz döküp ağıda
Caymaktan kendimi alamıyorum.
Bir kara kalemle, beyaz kâğıda,
Kıymaktan kendimi alamıyorum.

Pazarda mal olanın, kaderidir satılmak,
Sana bağlı dur demek, ya da ona katılmak...

Şu varlık gemimiz ki, yan gelmiş yatacak gör,
Kurtulacak bir iki, milyonlar batacak gör...

Umutsuz yaşamak en büyük hata,
Kendini ilk başta sen seveceksin.
Yenik düştüm diye küsme hayata,
Sen sevileceksin, sen seveceksin.