Osman Şener Şiirleri - Şair Osman Şener

Ben dilimin her halini severim
Bülbülleri kıskandırır âhengi
Neşvesini, melâlini severim
Bulunmaz dünyada onun bir dengi

Yiğit sesi, tok sesi hakanların

[-~*~YuNuS'uN İzİnDe ~*~-]

Hay benim görklü Yunusum
Sencileyin yola düştüm
Katrende boğuldu usum
Mecnun oldum dile düştüm

O varsa,
ateşten bir sarmaşık gibi dolanmış,
sarıp sarmalamıştır zaten…
Dağlamıştır çiçek çiçek, yaprak yaprak.
Her zerrede yalnız aşktır yaşanan,
her zerrede yâre derin iştiyak

Hakikat nuruyla bakmazsa insan
Hakkı görmez, bakarköre dönüşür
Kesret yanıltmasın seni ey nâdan!
Yedi renk, ışıkta, bire dönüşür

Bahar gelip ısınınca havalar

Bir başka uyandım güne bu sabah:
İçimde ne keder, ne gam, ne hüzün
Acep rüya mı bu?
Fesüpanallah!
Ne kadar da güleç yüzü gündüzün

Kurban olayım Gül’üne, yolunda öldür Allah’ım!
Gizle beni gamzesine, Gül’ünle güldür Allah’ım!

Beni ben kıl izarında, seyreyle gül didarında;
Daim şefkat nazarında; olayım, oldur Allah’ım!

Sonsuzluk fikrine gebe gökyüzü
Esrarengiz bir ummandı bitimsiz
Yelken yapıp uçarı gönlümüzü
Keyfimizce seyrederdik istimsiz
Bir gölge örterdi yorgun gündüzü
Aydede binlerce kandil yakardı

Korkuyorum dostlar, halimiz yaman
En büyük putumuz hazdır dünyada
Yere düştü yazık cevher-i iman
Şimdi avuç yakan közdür dünyada

Boğazdan aşağı inmez itikat

Lütfedip beni de aşkıyla yaksa
Tertemiz bir gönül olur çıkarım
Bedenimle ruhum eriyip aksa
Lâ'yı yıkar illa Hû'ya akarım.

Siyah zülfü perdeliyor cemali

Yaşı donu kara gelsin ne deyim
Yiğidime kıydı Keş'iniz dağlar
Boğazımdan aşmaz oldu yediğim
Zehir olsun tatlı aşınız dağlar

Aklım durdu ne yaptınız Maraş'ta