Osman Şener Şiirleri - Şair Osman Şener

Çağırdı parça eşini;
İki tenin zifafında!
Eş gelip deldi döşünü;
Eşkâl dokur etrafında!

Ahsen-i takvim üzere;

Ben ruhunda şiir yoğuran adam
Uğraşırım şiirin cevheriyle
Üstüme çökse de sema denen dam
Tutarım ben, ilham perileriyle

Evvahi

Vara vardık vara vardık
Bir çetin duvara vardık
Yıktık benlik duvarını
Biz gerçekten Var’a vardık

Evvahi

Vasiyetimdir yarenler
Dualarla gömün beni
Ey Hakka gönül verenler
Dualarla gömün beni

Boşa ahu zar etmeyin

Dersaadette ayaküstü ufaktan
Görüşürdük Tosun, huzursuzcaydı
Kurtulmaya çalışırdı kızaktan
Dostça davranışı kusursuzcaydı

Cüssesiyle mütenakız masası

güneşli bir bahar günü
vakit kuşluk...
köyün ortasında bir ev
avluda esmer bir çocuk
tekne kazıntısı, kapı sürgüsü
o benim işte,

Kendi uçmağa gitti, hepten oldu âzâde
Yetim bıraktı bizi, yetim kaldı ifâde
Aşkını Türkçe diyen bir bülbül havalandı;
Dün ukbada Gül'üne, kavuştu Vahapzade

16/02/2009/Evvahi

Ah Zahide’m ah!
Bir düşün neyimiz eksik?
Bir gözün bende gibi,
Diğeri, fellik fellik!
Ey şehla, bu aşk değil ki!
Zevzeklik…

Ona sığındım,
atıldığımda sokağa ser sefil...
Cim karnında bir noktaydım o zaman;
canından can verdi şefkat katarak;
kanından kan…
Tecelligâhıydı cemalin,

Gül güldür yâri; yâri, güldür gül
Bülbül dalda gül; gül, dalda bülbül

Gülşene şen gel; gel, şen gülşene
Ödül sâfi aşk; aşk, sâfi ödül