Osman Şener Şiirleri - Şair Osman Şener

Ben cihanda esrarengiz bir dağım
Güzelliğe sığınaktır kucağım
Cennetler misali geniş otağım
Mekândan münezzeh bende gizlenir

Muzdarip olunca bir güzel Yer’de

Deki:
Ey cehlin kulları!
Zehri zevk edinmiş semeler! …
Tanrınız hedonist bir devedir sizin;
Kaderiniz yardan düşmek kör kütük.
Aşkınız yok çünkü;

Sizi gidi haramzâde yılanlar
Her kılığa girersiniz değil mi?
Şeytani hileler, sinsi planlar
Yapar, sefa sürersiniz değil mi?

Bilmez ama paryanızdır ahali

Gölge etme; sen-ben yok ol!
Yok ol nakış, desen yok ol!
Külli şey… Yol kesen yok ol!
Cemalullah’ı göreyim.

Hayat, ölüm, kabir yok ol!

Gurbetteyim hasret nedir bilirim
Yar dedikçe yanar kul ela gözlüm.
Ateşe düşmüşüm belli ahirim
Bu yangının sonu kül ela gözlüm

Sevda seve seve yanmanın adı

Hüküm: Küllü nefsin zâikatül mevt!
Fermanı ilahi: Oku! Kör müsün?
Öyle kemankeş ki şu Melekü’l mevt
Güdümlü vallahi oku kör müsün?

Uçsan da, kaçsan da, yere girsen de

Çare bulmuş Lokman Hekim ölüme;
Söyleyecek olmuş, söze sığmamış
Lisanı hal ile etmiş ifade;
Gönülle bakmayan göze sığmamış

Halden bilip, hal ehlinden olanlar

Muhannetin suyu bile
Akar muhannet muhannet
Çöpünü koklatmaz ele
Yakar muhannet muhannet

Hiç vermeyen hep alandır

Perdeler çok; çokluk perde
Perdeler yok; yokluk perde
Nerden düştüm ben bu derde

Perdeler yolumu kesti
Gidemedim yârim küstü

Esfel ideler ümmete burhan oldu
Bâtıl giderek câhile îmân oldu
Putlar söze gizlendi mücerred şimdi
Elfaz-ı küfür sûret-i haktan oldu