Osman Şener Şiirleri - Şair Osman Şener

Ala gözlü al yanaklı
Ak gerdanı benli dilber
Kızıl gonca gül dudaklı
Service bedenli dilber

Yağmur çisesi çillerin

Âcizane hamd ederiz
Allahu Azîymü’ş-şâna
Sitayişle yâd ederiz
Salât ü selam Cânân'a

Ya ilahi kâmil iman

Kuzeyli hınzırlar yesin semirsin
Güneyde kuzular ölsün mü evlat?
Köstebekler köklerini kemirsin
Goncalar açmadan solsun mu evlat?
Gülşene baykuşlar dolsun mu evlat?

bir dalgın anımı bulup cezbeder,
alır beni benden sahir anılar
bir gölge gibi sesiz,
büyür kederim...

süzülür ruhum unutup her şeyi

Yaş elli beş, karardı sular yer yer;
Yaklaşmakta püf noktası kaderin
Yaşamak ölüme gitmekmiş meğer
Düşündükçe katmerlenir kederin
Yer yutacak bedenini; mukadder

Putlaşalı para, kadın, mal, makam;
Kol geziyor haset, tamâ, intikam
Nefs-i emmaremiz kestikçe ahkâm;
.............................Adam olmak zor!
.............................Adam olmak zor!

Meşk eder bulursun fusûlü her dem;
Haletini nâmelere katarak
İç içedir neşe, hüzün ve matem
Kaderin elinde, inler durur çark
Yazmıştır hükmünü levhine kalem
Yürütür bitevi ahkâmını Hak

Bakmaya kıyamam mah cemaline
Korkarım nazarım değer gülizar
Rastlamadım cihanda emsaline
Bir benzerin yokmuş meğer gülizar

Pervaneye dönmüş kapında canlar

Er kişi bir karardadır
Yersen de bir yermesen de
Şer kişi hep zarardadır
Versen de bir vermesen de

Manadan anlamaz mermer

Hasrettim oda, ışığa;
Aşk ile yanmaktı derdim;
Bağdat sorulmaz aşığa;
Kendimi ateşe verdim.

Ben pervane o kuş ateş