Hüzün dolu gözlerle bakmışım hep aynalara,
Göğü buluttan, bulutu Yağmurdan ibaret sanmışım.
Ta ki tanışıncaya kadar ince sızımla.
Bir bakışta,
cennetten kalma gizli bir bahçede kaybolan benliğimin ızdırabını tanıyınca anladım,
Sana geç, kendime erken kalmışım.
Her şey bir kere kırılmayla başlar
Sonra her güzel şey mecrasında şaşar
Göçer gider bilinmeze teker teker
İhmallerimin doğurduğu basit bir ihtimaldin sen
Ve bu ihtimal bir ömrü esir alan bir imtihan oldu
Şimdi Ömrümün son demlerinde
Pişmanlıklarımı, hatalarımı sıralıyorum
Ne çok hata yapmışım insan denen varlığa güvenerek
Beni ben yapan şeyler sandığım her şey
Hayatınızda güzel şeyler biriktirin, zamanı gelince harcamak için değil, güzellikleriyle yaşamınıza renk katması için.
Sırf birileri seviyor diye dinlediğimiz şarkılar,
Bir başımıza yürüdüğümüz yollar, tenha sokaklar, terkedilmiş mekanlar,
Saatlerce boş baktığımız duvarlar,
Yıkamadığımız kazaklar, kullanmaya kıymadığımız havlular, hatırlamaktan bıkmadığımız anılar var.
Durmadan tüketiyoruz
Hiç ölmeyecekmiş gibi ömrü
Şeytan sende tüyünü unutmuş
Beni ölüm uykusundan uyandıran
Aşk denen gönüllü ateşe atan
Benliğimi yakan, onca günaha sokan bu tüyse
Anlamak daha kolay, bir kıvılcım nasıl koca bir ormanı yakar
Kör bir sevda uğruna şehirler nasıl yıkılır
Zaman ne garip bir şey
Aldığını geri vermeyecek kadar cimri
Kısacık ömre bir rüya sığdırarak kadar cömert
Son durakta son treni bekleyen
Gidip dönmeyen yolcularıyız
Hesap etmeden ölçüp biçmeden
Uykuya hasret gözlerden Irak yaşandıysa aşk
Bir heceden ibaret, adı aşk
Yaşanmamış sayılacak yaşanılan her şey
Dünden kalan ne varsa bu gün unutulacak
Bir varmış bir yokmuş
Solgun yılgın bir telaşa düşünce yalnızlık
Hıçkırmadan ağlamanın
İncitmeden sevmenin
Gözlerinde Kaybolup
Yüreğinde yaşlanmanın bir yolu olmalıydı
Ne yana dönsem
Senden kalma bir anı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!