Bu günde sensiz uyandım
İnsan varlığına alıştığı gibi yokluğuna alışamıyor yıllar geçsede
Saatleri yıl sayan bir özlemden
Mevsimleri kovalayan bir yalnızlık çıkarabiliyor
Eliyle koymuş gibi bulabildiğine, elmiş gibi yabancılaşıp, hiç olmamış saysada,unutamıyor
Yaşamım bana emanet edilmiş bir sır gibi
Ne tam içine girebildim ne dışında kalabildim
Ne kendime ait hissedebildim ne başkasına verebildim
Issız bir limanda adı sanı belli olmayan bir gemiyi bekler gibiyim
Ne zaman nereye, nasıl gideceği belli olmayan bir gemiyi
Ömrüm bu sırrı korumakla açığa çıkmasın diye çabalamakla geçti
Erzurum'a kar yağıyor
Üstünde ince bir mintan
Ayağında kara lastikler
Delik pantolon cebinde elleri
Küçük tezgahında leblebi tozu
Çifte minarenin önünde
Küçük bir dereydim denize dökülen
Gözlerinin hapsinde esir yaralı bir kuş
Esaretin böyle güzel olduğunu bilseydim
Savaş açardım bütün özgürlüklere...
Dalgalı kumral saçları vardı
Akdenizde kıyıya vurur,
Meltem gibi okşardı yüzümü
Hüzünlü kalbime meftun gibiydi
Susardı, konuşmazdı yara sarardı
Uzaktan kokusunu alır gibiyim
Aklı olan Eylülün neyini sevsin
Üşüten bir yalnızlıkta dökülen sarı yapraklar
Çıplak dal üşür hasretinden
Toprağa kök salmış umut kırıntısıdan
Çiğ taneleri dökülür güneşin doğuşuna
Yönü belirsiz rüzgar sesinden ağıtlar yükselir
Eyy ıssızlık
Gecenin koynunda ki derin sessizlik
Çiseleyen yağmur
Üşüten rüzgar
Dalga sesleri
oturduğum bank
Kalp aynı kalpti
Gönül aynı gönül
Farkeden sevdaydı
Farkettiren sevdanın konduğu dal, sığındığı limandı.
Bir zaman sonra dönüp baktığım yerde seni görmemenin bir önemi kalmadı artık
Bir tuğla fazla yada eksik farketmiyor
Gönül Viraneye döndükten sonra
Farketmiyor
Hangi yola koyulsam
Hasretin sancır yüreğimde
Yol yarım kalır
Ben bu denendik yolun
Gönüllü müdavimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!