Farzet ki bakmadım gözlerine
Kaybolup yitip giden benliğimi
Kurbanlık bir kuzunun kaderine terkettim
Bıçak sen kanayan yara bendim
Say ki uyumadık aynı kanepede
Huzurun anlam bulduğu kısa gecelerde
Hasretin başladığı yerde gurbete düşüyor insan
Sonrası,
Talihin iki yüzü
Firake yanmış kül
Vuslata açmış gül düşer.
Yerim yok, yurdu talan Gazzeli bir çocuğum
Kör bıçağa verilmiş Kurbanlık bir kuzuyum
Hani ilk kıblesiydim İslamın
Kadifeden sesiyle davetiydim Bilalin
Resul tavsiyesi Beyt-i Makdisin
Erken rüyasıydım Selahaddinin
Geceninde üzerini örtemediği şeylerde var
Sevilmiş bir çocukluğun,
Şımarık bir sevda gölgesinde solup gitmesi
Boy vermeden diri diri ölmesi..
Sen
Zamansız açan solgun çiçeğim
Geç kalınmış baharım
Eksik kalan öbür yanım
Söylenmemiş türküm
Okunmamış şiirim
Geçmedi sana susuzluğum
Her seher vaktinde tövbe kapısını zorlayan bir niyazla
Avuçlarımda senden kalma kırık dökük kelimeler
Boğazımda düğümlenip söze dökülemeyen duamla
Olması muhtemel bir umutla dileniyorum
Dikiş tutmaz dinmek bilmez acılarım var
Tende can, kafeste kuş yaralı
Sevdan yüreğimde
Yedi kapı ardında, yedi kilit
Sabır, özlem, keder ve umut
Karışır herşey birbirine
Gidenler değildi
Her gelen bir yanımızı alıp yarım bırakan
Hicrana bağlayan yaralar açan
Hemde kör bıçakla
Öyle acımaklı değil
Gaddarca, defalarca saplamaktan haz alarak
Gel etme
Avuçlarımda toprak kokusu
Gözlerinde rahmet var
Yıkansın bakışlarında kederim
Tohum topraktan semaya ulaşsın
Bitsin bu hasretlik bitsin bu gurbet
Bir insanın gidişiyle yıkılır mı bir şehir
Bomboş sokaklar, Viraneye dönmüş karanlık evler
İn cin top oynuyor boşluğunda kasvetinde
Yaşamdan eser yok
Yokluğun koynunda bir ben birde hasretin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!