Kimse ölmez ötekinin yerine
Aşk iki
Ölüm tek kişilik
Bir mezera bir maktul
Bir kalbe iki sevda fazlaysa
Kurban İbrahim
İçimde, yaşamayı arzulayıp yaşayamadıklarımın
Düş kırıklıkları
Bir yol halledip yaparım dediklerimden
Fersah fersah uzakta hayatı izliyorum
Kimseye gül serpili yollar vaad eden yoktu biliyordum
Ama yolumun cam kırıklarıyla döşenmiş olması içimi acıtıyor
Şimdi kırılgan şiirler yazıyorum
Beni benden alan mahzun gülüşüne
Gözlerine bakmadan hüznün gölgesi düşer
Baktığım aynalara
Öyle ağlamaklı, ölesiye hasretle dolu
Bakma sen erkekliğe bok sürmeyişime
Gülüşünün yansıdığı aynalara düşmandım.
Kıskanırdım suretini gözlerinden,
Benim olman, sen olmam yetmiyordu
Mevcudat kıyama kalksın ikrar etsin istiyordum sana vurgunluğumu
Ayna bilir, ben bilirdim,
sen bilmezdin.
Yaralı bir kuşun kanadıydı esmer tenin
Narin, dokunulası
Geçmişten cam kırıklarıyla doluydu avuçlarım
O yüzdendi kaçışlarım
Hangi günahıma ortak etseydim
Hangi hatamı yakana iliştirseydim
Sen hayata açınca gözlerini
Ben yaşamayı,
Sen emeklerken, dik yürümeyi
Sen ağladıkça ben güçlenmeyi
Öğrendim.
Yaptığın her şeyin aynada bir yansıması oldu bende
Rüzgara bıraktığın kokun penceremde
Kırık bir düş gibi alsam içeri
Dinermi sana hasretim
Yüzün canlanır ruhumda
Gülüşün, telaşın
Acemi öpüşlerin dudaklarımda
Hüzün çiçeğim,
İçimden bir özlemek gelir seni
Bir özlemden bin şiir dökülür mısralarıma
Unutmak öyle sandığın gibi kolay olmuyor
Güzel hatıralarımızın, mutlu geçen her anımızın
Payıma düşmüş bakiyesi gibisin
Paylaşılamayan şeyler var şu hayatta
Acılar azalmıyor mesela
Ateş yandığı yerde kor
Hüznün ve kederin paylaşıldığı nerede görülmüş
Hangi yalnızlık geçmiş
Hangi gece kısalmış
Zoraki bir kabullenişle savurdu rüzgar beni
yaşarken ömrümü
Ölünce külümü.
Şimdi
İçinde acı ve keder barındıran bilgelik çağımdayım.
Tuttuğum nar olur elimde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!