Orhan Bektaş Şiirleri - Şair Orhan Bektaş

Sesinin yankısını kendi içinde duyunca insan
Sessizliğin dinginliğinde buluyor kendini...
Biraz daha , biraz daha artık tüm seslerin
kakafonisinden uzaklaşıp kalbinin duyargalarına birikmiş
anıların samimiyetine sığınıyor...

Gözlerinin içinde bulmak
Kaybolan yılların hüzün zamanlarını
Ne varsa sevdaya dair
Ne kaldıysa aşka mülteci
Gözlerinden tanıyorum acının katmerli yüzünü
Ve maziye gizlenmiş

Kendimi dinliyorum
Derin bir ormandayım sanki
Kuşlar suskun yapraklar sessiz
Rüzgar yeni hikayeler derliyor
Gittiği beldelerde kulağına fısıldamak için pencere kenarlarında bekleyenlere
Sular akıyor ırmağın kenarlarını okşar gibi

Nasıl görünüyorum
Senin gözlerinden
Gözlerim mesela geçtiğinde gözlerinden
İçini sevgi sarıyor mu mesela
Ya da saçlarıma dokunduğunda parmakların
Kalbine bir his doluyor mu aşka dair

Niliyar
Ellerin değince elime
Kalbim yeni kanatlanmış kırlangıç kuşları gibi çırpınırdı
sonra seni bir titreme alırdı
alırdın beni yalnızlığın hoyrat ellerinden Nili
Sonra uçardık üveyiğin kanatlarında

Ben sana bir şey vermek istiyorum
Bu kemiklerimden geçmiş iliklerime işlemiş bir şey
Kalbimin kan pompalayan damarlarından
Beyin hücrelerimin eksenine bulanmış bir şey
Şimdi penceremden akşam güneşinin vurduğu
Sarımtırak renklerle alacalanmis ağaçlara bakıyorum

Sen benim diğer yarımsın
Uzak iklimlerde yeşermiş
Sevdaya dal budak salmış halimsin
Rüzgara kapılmış halimsin
Denize dalmış mavimsin

Seninle birlikte yürüdük
Denizden tuzlu bir rüzgar esiyordu
Senin saçlarını dağıtıyor
Benimse gönül tellerime vuruyordu...
Sonra bir yağmur başladı
Öyle soğuk öyle dikine dikine vuruyordu damlalar kaldırımlara

Sesin diyorum sesin
Bir bahar esintisidir ruhumun kışlaklarına vuran
Ve baharı taşıyan kurumuş dallarına ömrümün
Çiçek çiçek her dalda
kelimelerin
Kuş cıvıltıları gibi Kulaklarıma vuran

Ömrüm bütün teslimiyetiyle hazırlanırken akşamüstlerine
Gece siyah perdelerini çekerken göz kapaklarıma
Şiirlerin susup sarhoş şarkıların coştuğu vakitlerde
Neden benim de suspus olduğumu anlamadın

Yokluğun o keskin zemheri gibi sardıkça cismimi