Orhan Bektaş Şiirleri - Şair Orhan Bektaş

belki bir gün düşecek bir yıldız
gecenin karanlığından
gemilerin yırttığı atlas sulara
ve gözlerimin mavisinden
sana biriktirdiğim damlalar
ayaklarıma takılmış hatıralarda

KALBİMİN ACISI

Kalbimin çeperini yırtan bir acıdır
Yayılan damarlarıma
Uykumun sessizliğinde
Yıldızlar taklar kurarken

Seni sevdiğimden mi bilemem
Bu şehre bir başka bağlanmaktayım
İçimde iz yaptı tren rayları
Demir örslerde dağlanmaktayım

Sen gittin ben kaldım hatıralarla

BİLSEN

bilsen gece nasıl yalnızlıktır-
üşür insan yokluğun pençesinde-
oysa ikimizde muhtacız biliyorsun-
dövüldük ağır ağır-

BEKÇİ AMCA

Duvarların gölgesinde uzunca bir sedir
Umutların yollarına kalınca bir demir
Birkaç paket sigaraya sığdırılmış ömür
Sabah olmaz gönüllerde gündüz gözü karanlık

bu gün yağmur yağıyordu
soğuktu ve kalleş ayrılıkların pusu vardı havada
aklımda o eski sonbahar
içimde buzlanmış bir aşk vardı...
omuzlarım yorgun hamallar kadar eski
hatıralar duruyor köşe başlarında

ŞEHİR VE SEN

Ne zaman şehre yağmur yağsa
Sen gelirsin aklıma
Gidişin gelir
Yollarında yürüyüşün

bir sabah uyandığımda şefkatli bir el bulsam başımda

ya da içime doğsa hiç habersiz insem tren istasyonuna

ve beklesem siyah raylara bakarak

Şimdi saat bir garip yalpalamada
ateşin dudaklarında eriyor bir kıvılcım
Yazdığım okuduğum ne varsa aşka dair
Dökülüyor derin bir uçurum yalnızlığına
Esiyor deniz üstü bir rüzgar
Sonbahar yapraklarını topluyor kuytularda

Uzun raylar üzerinde bir tren gidiyor
Siyah dumanlarına katık ediyor göz yaşlarımı
Etrafında papatyalar sarı beyaz
Bir mendil sallıyor uzaktan çobanlar
Hayallerinde süsledikleri yolculuklarına
Benim ise uçuruyor rüzgar umutlarımı