Orhan Bektaş Şiirleri - Şair Orhan Bektaş

Sevmek seni bir portakal çiçeğini sever gibi
Rüzgarın dokunuşuyla dokunmak sonra
Yağmur çisesi gibi durmak titrek dudaklarında
Kokunu çekip bir kelebek edasıyla
ve taşımak uzak diyarlara
Beklemek seni bir üç mevsim

Günler geçiyor
hasret birikiyor bulut bulut
özlem doluyor bütün vadileri gönlümün
seni yazıyorum yaprak yaprak
orman orman sen oluyor her yer
Sular kararıyor yokluğunda

Bir denizde ölmeliyim,
istiridyeler yuva kurmalı göz çukurlarımda
ay ışığı yansımalı
ve sen dalgaların sesini dinlerken sahilde
saçlarında esen rüzgarda ben
yosun kokusunda ben

CANIM
Gittin gözlerini bırakıp bende
Bensizlik ne imiş gördün mü canım
Yaktın yüreğimde kor ateşleri
Sen de alevlere daldın mı canım

belki bir gün çıkıp geleceğim
bütün kuraklığını toplayıp mevsimlerin
güneşi de toplayıp üstelik
öylece duracağım sokağının başında
sonra bırakacağım yağmurları
kapının eşiğinden

BEBEĞİM

Şimdi gözlerinde dünya tatlısı
Umut çiçekleri açmış bebeğim
Yaşadığım evin her köşesinde
Senden bir hatıra kalmış bebeğim

Sen bahar dalında taze yeşil can
Bense sonbaharda bir garip hazan
Soğuk rüzgarlarda savrulacağım
Şehrin sokakları garip kimsesiz
Duvarlar karanlık sesler gereksiz
Ardıma bakmadan ayrılacağım

AKLIMA GİRDİN

Aklıma girdi gözlerin
Nazlı bir çocuk oluverdim
Kaçtı uykularım gecenin perilerinden
Sığınacak bir yer ayır banada

kulak ver rüzgara dinle benimdir
keskin öksürükle çıkan bu sesler
gurbetin emdiği ciğerlerimden
haydarpaşa garına indiğim o gün
bitti sanmıştım tren rayları
hergün yüreğmde uzadı gitti

ANNECİĞİM

Bu gün doğum günüm yoksun yanımda
Sensizlik kor ateş bil anneciğim
Şefkatli ellerin şimdi nerede
Özledim kokunu gel anneciğim