Aheste aheste çektim kürekleri mehtaplı gecelerde,
Biçare gönlümün en son durağı sende,
Zülfü perçemin çerçeveydi, suratın aklımda perde,
Bu derde ne derler sizde?
Hayali meyaldi aşkımız, kaldı geride,
Mızrak çuvala sığmıyor,
İnsan hayatında israfı
İnsaf gibi geç fark ediyor
Referanslı ekselans zihniyeti,
Kendine liyakat arıyor.
İstenmediği kadardan fazla,
İstenen adamlardır babalar.
Yeri gelir kızan,
Her işe burnunu sokuyormuş gibi gelen,
Sinirlenen, sinirlendiren
Her sabah aydınlığın yeni bir penceresini açıyordu,
Cumhuriyetin köşesinde aydınlığa penceresini,
Sesleniyor, bakıyor, yazıyor, uyarıyordu!
Tehlikenin farkında mısınız diye?
Tehlikenin farkındaydı!
Ne çok kendimizi düşünüyoruz,
Hiç bunun farkına varmadığımız anlar,
Aklımıza geliyor
Hatta kendimizi düşünmekten,
Sürekli kendimizi düşündüğümüze dair düşünceye,
Kolay başarıların sonu kolay kaybedilmesidir,
Gerçek başarı zor şartlarda elde edilendir.
Bedel ödeyen değer bilir,
Birey örneğinde de,
Toplum ölçeğinde de bu aynıdır.
İnsanlık ölüyordu,
Ölmesin yaşasın umuduyla,
Anıta dikilmişti insanlık.
Taşa tutunamayanlar, taştan korkmuştu,
Nasıl bir korkuydu bu amansız bir tutumla insanlığın simgesine saldırıyorlardı,
Hızlı refleksin sembolüdür kediler,
Kedileri insanlar
Haşarat zararına karşı beslediler,
Küçük avları öldürmeye uygundu dişler,
Kim besledi de bu kadar şişmanladı bu kediler?
Bizden daha çok yaşayacaklar,
Bizden çıkan sözler,
Ne zamanlar aşacaklar,
Ulaştıkları her zamanda,
Aynı fikirde insanlarla tanışacaklar.
Ar gibi yürü hayatta,
Cenaze gibi kimseye yük olma,
Kendi yükünü kendine yükle
Cebri sakın kimseye dayatma.
Sapsarı yüzlere, kupkuru dudaklara sor,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!