Nurgül Ankara Şiirleri - Şair Nurgül Ankara

El bebek, gül bebek büyütürsün onu,
Canından üstün tutarsın soluğunu.
Her canı yandığında, bil ki,
İki misli canın yanar,
Gelsin istemezsin asla kılına zarar.

Gördüğün her yüzde o vardır,
Dinlediğin her şarkı o,
Kokladığın her çiçek,
Bıraktığın her iz.
​Severken ayrılmak,
Ne bir son, ne bir başlangıç,

Gitme kal desem,
Biliyorum kalmayacaksın
Yüreğim deki hançeri çek desem
Biyorum ki çekmeyeceksin,
Evet sevgili
Bu gece ikimizin ayrilik gecesi olsun,

​Benı seviyormusun diye sorma,
Gözlerime bak,
Gözlerim anlatsin sana
Dağilan benliğimi ,
Sesinin nasil toparladiğini
Sevgiye hasret kalbimin ,

Sen ruhu aydinlatan güneş
Sevdiğim varlik ,
Deme öyle sevdiğim
Bana gelen sana gelmesin
Bir daha severken ayrılıklara dayanamam

Bir meyhane buldum,
Tam mezarlığın karşısında,
Olurda birgün beni ararsan
Ya o meyhanede bulursun,
Yada karşısında kimezarlıkta.
Evet dostum, hayat bu işte,

Ara sıra aklına geliyorsa
Göğsün daralıyor,yokluğu acı veriyor.
Sonra diyorum kendime
Senı düşünmeyeni ,sen nıye dert ediyorsun kendine
Varlığınla avutamadığın gönlünü
Yokluğunu ne bilsin

Sen benım nurum,gecemi aydinlatan.
Tam bitti derken,gülüşü ile yaşama baglayan.
Varlığı ile siyah ,beyaz hayatıma renk katan
Sen Gönlümün efendisi,küçük sevdam.

Sabahi olmayan gecelerime,gün gibi doğan.

Sessiz çığlıklarım saklı içim de,
Kabuk tutmaz kanayan yaralarım,
Temmuz sıcağında üşüyen hayallerim,
Güldüğüme bakmayın benim…

Ekmeksiz ,aşsız kaldığım

Günaydın sabahı aydınlatan cennetim
Günaydın dünüm, yarınım
Sol yanımın en kıymetlisi
Sevdiğim, sevdiceğim

Sabaha seninle uyanmak