Nurgül Ankara Şiirleri - Şair Nurgül Ankara

El bebek, gül bebek büyütürsün onu,
Canından üstün tutarsın soluğunu.
Her canı yandığında, bil ki,
İki misli canın yanar,
Gelsin istemezsin asla kılına zarar.

Gitme kal desem,
Biliyorum kalmayacaksın
Yüreğim deki hançeri çek desem
Biyorum ki çekmeyeceksin,
Evet sevgili
Bu gece ikimizin ayrilik gecesi olsun,

Bir meyhane buldum,
Tam mezarlığın karşısında,
Olurda birgün beni ararsan
Ya o meyhanede bulursun,
Yada karşısında kimezarlıkta.
Evet dostum, hayat bu işte,

Ara sıra aklına geliyorsa
Göğsün daralıyor,yokluğu acı veriyor.
Sonra diyorum kendime
Senı düşünmeyeni ,sen nıye dert ediyorsun kendine
Varlığınla avutamadığın gönlünü
Yokluğunu ne bilsin

Sen benım nurum,gecemi aydinlatan.
Tam bitti derken,gülüşü ile yaşama baglayan.
Varlığı ile siyah ,beyaz hayatıma renk katan
Sen Gönlümün efendisi,küçük sevdam.

Sabahi olmayan gecelerime,gün gibi doğan.

Sessiz çığlıklarım saklı içim de,
Kabuk tutmaz kanayan yaralarım,
Temmuz sıcağında üşüyen hayallerim,
Güldüğüme bakmayın benim…

Ekmeksiz ,aşsız kaldığım

Seni ne çok sevdim kalbimde ateş
Soluyor güllerim,hayırsız sevdam
Kor gibi oluyor,artik koş yetiş
Boşlukta ellerım,hayırsız sevdam

Acın harlanıyor,maziyi andım

Yüreğini ellerinle yüreğine bıraktım
Bu atan kalp, bu can artık senindir dedin
Sevincin neşem, hüznün üzüntüm dedin
Senin bu kadar vicdansız böyle acımasız olacağını
Kalbimi hırpalayıp kül ufak kıracağını düşünemedim...

Ben senı bir günlük değil,
Ömürlük sevdim.
Ben senı günahınla ,sevabınla sevdim.
Yaptıklarının yanliş olduğunu bile bile,
İçim aciyarak sevdim
Senın le yarınımın olmayacağini,

Hayat aldı beni gurbete savundu,
Yaban ellere bir başıma kaldırıp attı
Anaya bacıya babaya gardaşa hasret bıraktı,
Tükettin beni, ocağın sönsün, hayat senin!

Bacım bile anlamaz halimden,