hadi anladık ölümün çaresi yok
ayrılık sana ne demeli
sen niye elimden alıp da hazinelerimi
geriye bırakıyorsun keşkelerini
Sen ki; bir emanet gibi sırtlanıp vatanın geleceğini
Kara kurşunların karşısına gövdeni siper yaptın
Sen ki; bükülmez bileğin tükenmez azminle savaşıp
Yenilmez sanılan şerlere boy boy mezarlar kazdın
Yaşıyorsam bunca ölümcül fırtınalara inat
Karanlığa inat her sabah yeniden doğuyorsam güneşle
Yağıyorsam yağmur olup umut umut
İniyorsam gözlerden sevinçlere karışarak
Yer çekimini ispatlamak için yere
Gök çekimini kanıtlamak için
İsyansa kaynayıp duran içimde sensizliğime
Bir serzeniş varsa, sessiz çırpınışlarımda
Avazım çıktığı kadar susuyorsam, haykırırken
Yalanları ardarda dizerken mert
Gerçeklerden kaçarken cesur
Seni severken çaresiz, yaşıyorsam
Anlamlı sandığın dünyanın sonu
Üç metre bez ise bence anlamsız
Bir başka boyutta yaşayacaksan
Şimdi girdiğin kavga anlamsız
Anlamsız tüm hesap kitap işleri
Desem ki;
Günlerden hasret; yanıyor
Aylardan hüzün; ağlıyor
Sensizliğin ülkesinde
Yokluğuna dayanılmıyor
Hangi pişmanlığın eyvahlanmasındasın yüreğim; söyle
Vefa dediklerinin
İstanbul’da bir semt
Şeref dediklerinin
Çocukların kulağına fısıldanan
ben plastik kaplı bir kimlik ve birkaç mermi
sen vesikalı bir yaban çiçeği hayatın örselediği
yıllar yollar değil hayat girdi aramıza
ellerinden tutamadım
kendimi unutacak zamanlar geçti
asırlar sandığım
Kifayet etmiyor hiçbir kelime
Hepsi benden ıraklara koşuyor
Hasret yetmez acı yetmez tercümesine
Bu yangına su döktükçe coşuyor
Nasıl desem doğru olur sezemesem de
Meğer bazı kelimeler
Dudakları yakarmış da
Bilmezmişim.
Cahili olduğum çok sırrı
Senin ateşinde yanarken
Öğrendim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!