Nuray Özgüney Şiirleri - Şair Nuray Özgüney

-I-
aşık nasıl nazla darılır ise maşuka
işte ben de öyle dargınım sana
o sonsuz sınırsız hazinenden
seven bir yürek ayıramaz mıydın bana?
-II-

Biliyor musun bazı bilgeler
Ilımlılığın şeytanın demlediği
Son ılık çay olduğunu söylerler
Yeryüzünde
Onun içindir ki
Ilımlılık yoktur bizde

Gözyaşları ile arınmaktır
Son abdesti yüreğimin
Namazı; sakladığı hüzün görünmesin diyerek
Ve taşmasından korkarak acılarının
Kirpiklerimin gözlerimi kucaklamasıdır
Çekilmez olsa da gönlüme bilirim ki

HASTA BİR YALNIZLIĞIN SAYIKLAMALARI

Her güçlükle tek başına savaşmak her zaman için çok güçlü olmak anlamına gelmez. Belki de rafine yalnızlığınızdır, sizi bu yalnız savaşlara mecbur eden. Belki, gücünüzü size veren en büyük sır; bu yenilmez, bu kimse tarafından sırtı yere getirilemez şampiyon yalnızlığınızdadır.

Öyle bir kaderdir ki bu, her an kendini perçinler. Zaten sızlanmanıza alışık olmayan dostlarınız sadece paylaşmak için bile sizin sorunlarınızı dinlemeye yanaşmaz. Daha ağzınızı açmadan “sen halledersin”i yapıştırıverirler ki bu bir bakıma “ben kendimden konuşmak istiyorum, senden değil” demektir; susarsınız! Kimsenin aklına gelmez “acaba benim de bir katkım olabilir mi? ” diye sormak.

-I-
hiçlik kaplar bedenimi bazen ansızın
ve yorgun ayaklarım direnir yüküne
hicranla bürünürken matemler içimin rengine
cansız ruhum sessizce saklanır bedenime
tek tek yıkılır kaleleri

“Dudağımda yarım kalan
söylenmemiş son sözümdün”


Bir kere daha görüşelim ne olur
Bir kere daha oturalım seninle ufka karşı

Eğer senin elin başka bir eli tuttuysa
Benim elim de başka bir elden tutmuş olabilir
Eğer senin gözün başka bir göze değdiyse
Benim gözüm de başka bir göze değmiş olabilir
Eğer senin tenin başka bir teni gördüyse
Benim tenim de başka bir teni görmüş olabilir

İşittim ki her yerde sızlanıyormuşsun
Kimse için vazgeçilmez olmamakmış seni kahreden
Oysa ki yanlış hesap kitap yapmışsın
Bilmiyorsun yüreğimde vazgeçilmezsin sen

Ne kadar kahırlar binse sırtıma,

Zaman nasıl da ilmik ilmik
Uzar da yokluğunda
Vuslatında bir yağlı kement gibi
Can alıcı hızla boynuma geçer

Nasıl da süzülüp ağır ağır

Yenilmek yok sensizliğe
Hevesim tükense de yaşayacağım

Yanacak hasretinden özüm ciğerim
Yine de umutlar bağlamayacağımİ