Nilgün Acar Şiirleri - Şair Nilgün Acar

Bir rüyada mıydım yoksa gerçek miydi
mutluluk boy boydu o bahçede
emek emek sevgi sevgi sabır sabır
bambaşka bir dünya yaratılmış
yılların imbiklerinden süzülüp gelen
derinlerinde gözyaşı direnç inanç

Kahve gözlerin sımsıcak
içtikçe doyamıyorum yudum yudum
simit satan ellerin buz tutmuş saçak saçak
oysa içinde bitimsiz yangınlar var biliyorum
yaşın el parmaklarından fazla değil
sen se bir mevsime yıl sığdırmışsın

ÇOK ÖZEL VE ÖNEMLİ BİR AÇIKLAMA

Merhaba güzel insanlar! Zaman zaman,sizlerle yazılarımı-şiirlerimi paylaşıyorum.Sizler de sayfama ve özelime yazıyorsunuz.Gerek sayfamda belirttiğiniz görüşler.Gerekse özelime yazmanız,beni gerçekten çok mutlandırıyor.Sizlerle çoğalıyor,daha bir güzelleşiyorum.O kadar çoksunuz ki…Harika bir şey bu.Yalnız ben,hepinize ayrı-ayrı yanıt veremiyorum.Teşekkür edemiyorum.Zaman ve bedensel olarak,olanaksız.Ama şunu bilin ki,eleştiri de olsa,yüreğim gülümsüyor.Sakın ilgisiz kaldığımı,önemsemediğimi düşünmeyin olur mu? Sadece,yetişemiyorum.TEŞEKKÜRLER.HEPİNİZE AYRI AYRI,SONSUZ TEŞEKKÜRLER.Paylaşımlarım sürecektir.Bir de,şunu söylemek istiyorum.Paylaşımlarımı almak,okumak istemeyenler.Lütfen bana belirtsin.Kimseye,rahatsızlık vermek istemem.IŞIK VE SEVGİLERİMLE.

BU GÜN BAYRAMMIŞ
Bayramları hiç sevmiyorum derdin anne
ben de sevmezdim ama sana söyleyemezdim
insanın eksik yarım kırık yaralı kanayan acıyan
ne kadar yanı varsa daha bir yüzüne çarpılır
sen gittiğinden beri iyice kimsesizleştim

Her şeyin bittiği
salt yalnızlığın başladığı
sınırların yokolduğu
dünyanın acıya
varlığının sıkıntıya kestiği
canının küçücük bir şişeye

18 Ekim 1985
sabaha karşı
güneş utançla parladı
beyazların kara yüzlerinde
zeytinlerin yüreğini yaktı
BENJAMİN

Kirli beyaz duvarlarda
çiçekler açtırıyorsam
minicik bir yağmur damlasında
okyanusları görüyorsam
hüzünlerin acıların arasında
yemyeşil umutlar buluyorsam

Yıllar acıları yüzüne işlemiş çizgi çizgi anne
yıllar zorlukları saçlarına resimlemiş ak ak anne
yıllar hüzün yağmurlarını gözlerine simgelemiş gizli gizli anne
yıllar yüreğinde sevgiyi bereketlendirmiş toprak toprak anne
yıllar sonsuz sabırlar vermiş o yapıcı ellerine anne
yıllar çekilmez çileler yüklemiş şu yorgun bedenine anne

GÜNEŞ VAR DIŞARIDA
Çoktaan yaz geldi buralara. Eviçlerinde, pek durmak istemiyor insan. G Ü N E Ş! ! ! ! Yaşam kaynağımız. Dün akşamüzeri, pencere önünde, onu seyrettim. Gidiyordu yolunda. Onun yürüyüşü, değiştiriyor her şeyi.
Acaba o, bilincinde mi yaptıklarının? Neden olmasın? Eskiden yaşayan insanlar, boşuna tapınmadı ona. Vardı elbet bir bildikleri. Konuşuyordu belki onlarla? Bu belkiler, ne kadar çağrışımlı ve gizemli? GİZEM! ! ! Heyecan verici – çekici.
Bence güneş, dişi bir varlık. Saçlarını bir savuruyor, alevler yayılıyor etrafa. Depremler oluyor sonrasında. Yürürken, gece – gündüz, sayısız mevsim sıralanıyor ardı sıra. Evet, biliyor yaptıklarını. CANLI O.
Sevgi dolu, otoriter bir anne. Kendisi yanıyor ama yaşam dağıtıyor. Bazen de alıyor yaşamı, yeniyi yaratmak için. Evet, hep yeniyi yaratıyor. Beğenmediğini, son kullanma tarihi geçenleri, atıveriyor çöp sepetine.
Kim topluyor onun çöp sepetini? Zaman mı? Zamanı da o yarattığına göre, hizmetçisi zaman onun. Görünmeyen bir gölge. Sessizce, görevini yapan.

KAĞIT MENDİLLER
Her şey sahte ve çok kolay göreceli olarak.Uçsa da, gazı bitince,yere düşüp patlayan balonlar gibi ilişkier-iletişimler.
Hüzünle bakıyorum yüzlere.Bir boşluğa bakar gibi. Yüzeyin altı,çeşitli oranlarda boşluk.Kimisi:Otlarla, kurumuş çiçeklerle süslenmiş,parfümlerle desteklenmiş. Öylesine güzel-görkemli.
Bir türlü beceremedim salt yüzeyi yaşamayı.Bazen iyi,
Bazen de mide bulandırıcı.Ama hep yorucu-acıtıcı olduğu kesin.Eğlendiğim-gülümsediğim zamanlar da oluyor.Daha çok sıkılıyorum-sıkılıyorum…..
Mendilleri düşünüyorum.Çocukluğumun renk-renk, çeşit-çeşit,çiçeklerle,desenlerle bezenmiş.Süslü,albenisi bol,boy boy.Ütülü-mis kokulu,tertemiz,güzelim mendilleri. Dilersen? İçine anıları doldurup,bir ömür boyu saklayabileceğin mendiller.