Nilgün Acar Şiirleri - Şair Nilgün Acar

Sana elimle bir saksı yaptım
çamurdan
ince ince renk renk işledim
içinde güzel çiçekler büyüsün diye
beni özlediğin zaman
usul usul okşarsın pişmiş çamuru

Gecelr güne seninle ulaşır
damarlarda kan seninle dolaşır
sevgiler cana seninle yaraşır
tek gerçek sevgi sensin birtanem
adın doğo adın cennet
okyanuslarca yaşam bereket

Seni bir çınar ağacı gibi düşünüyorum
içini kurtlar kemirse da dallarını rüzgar kırsa da
yıllara acılara onurla direnen
görkemli bir sabırla durmadan zamanı ören
yüzün hüzünlerle kuşatılmış güneş
sıyrılır ara sıra bulutlardan

A L A N Y U M
Günlerim azalıyor burada. İçim bir tuhaf. Benim, ilk profosyonel çalışma iş yerim. Bir düşten yola çıkmıştık. Sonra, çok istemiştim burada çalışmayı. Anar’la ilk kez, iş görüşmesine geldğimizde,ne kadar heyecanlıydım? Kimseyi tanımıyordum.
Üretimlerimizi gösterdik Ahmet beye, kitaplarımdan sunmuştum. Reddetmedi beni. Yönetimle görüşmesi gerektiğini söyledi. Sonraki günlerde, bir-iki hafta izin verilebileceği bildirildi. Oysa ben: Birkaç ay çalışmak istiyordum. Bu isteğim kabul edildi.
Sonra standımın yapılmasını bekledim birbuçuk ay filan. Süha beyin çok işi varmış. Nasıl sabırsız bir bekleyişti? Sonunda, 16 Ocakta başladım işe. İlk gün bile satış yapmıştım. Onbeş-yirmi gün, normaldi kazancım. Sıcaklığım, bazen tatlı zorbalığım ve insanları etkileme gücümle, iyi bir satıcıydım. Kazanç: Anar’la benim günümüzü kurtarıyordu. Sonra, insanların alım gücü çok düştü. Anlıyordum onları. Gitme zamanımda geldi zaten.
Dışarıda, deniz kıyısında çalışmak istiyorum. Dün Belediye başkanıyla konuştum. Sanırım yarın belli olacak, nerede çalışacağım. Sağlığım ve maddi açıdan, deniz kıyısı iyi olacak benim için. Oniki saat havasız-güneşsiz-alternatifsiz çalışmak, sağlığımı bozuyor. Tırnaklarım inceldi ve kırılmaya başladı. Her gün, başağrısı çekiyorum. Yapay ve sağlıksız bir ortam. Sürekli yorgunum. Haftada bir iki gün, yerime kalacak biri olsaydı. Çok daha iyi olurdu. Ne yazık ki, alternatifim yok.
Burayı tek başıma götürdüm. Kimse inanmıyordu ama yalnız başıma çözümleyebiliyorum her şeyi. Bir işyerinde,benim durumumda birinin çalışması, olağanüstü. Ama benim için, değil. Tek kalacağımı bildiğimden, dışarıda da gidebilen, yeni akülü sandalye aldım. Böylece, hareketli oluşum, beni özgürleştirdi,hayatımı çok kolaylaştırdı.

Ağzımda çikolata tadı
hem de siyah
mutluluk bu mu
yoksa
her şey bir kandırmaca mı
hayatlar bir resim mi sadece

Tutunarak bir gözyaşı damlasına
karışıyorum gecenin ırmağına
sorgusuz yargısız
kollarına alıyor hüzün
saçlarımdan süzülüyor ince ince
yapış yapış yapış sarıyor benliğimi

Sizler en güzel mavi kuşlarsınız
ağaçları çiçekleri kendiniz yaratıyorsunuz
günleri güneşleri ayışıklı geceleri
beşinci boyutta yeşil mevsimleri
yağmurları ırmakları kayaları toprakları
rüzgarları otları petek pek balları

Akşamın dudakları usulca öpüyor beni
hafif nemli rüzgarlar tutuyor ellerimi
alacalı gölgeler kapatıyor gözlerimi
özlemle titreyen kollar sarıyor bedenimi
yavaşça bir itiraf fısıldanıyor kulaklarıma
biri koş gel bana diyerek çekip alıyor kollarına

Güvercinler uçuşuyor
ellerinde
tutam tutam gelecek
gökkuşakları türkü söyler
yağmur sonrası gözlerde
çakırdikenleri öpücük olur

Dolaşırken anılarımın bahçesinde
merhaba dedi capcanlı bir çiçek
duygu sağnaklarına tuttu ruhumu
kökü zamana dolanmış masmavi o çiçek
maviyi ilk kez gözlerinde sevdim
yolum oldu sonra güneşli mavilikler