O günleri arar mısın mazide,
BEŞ’ i bir yerdeydik, kırlarda çiçek peşinde…
ÜÇ günlük yola giderdik, bıkmadan usanmadan.
YEDİ’ lerin sihrine inanırdık.
SEKİZ’ leri kırpardık, denk gelsin diye.
YEDİ’ ye tamamlardık, büyüsü tutsun diye.
Gözlere toz kaçmış, belki soğuktandır buğulanmış.
Sis çökmüş umutlara, saçlara çiğ taneleri düşmüş.
Islanmış kirpikler, mahzun kalplere hançer olmuş.
Yeşil gözler nemlenmiş, kan sızan pınarlara dönmüş.
Kan damlamış toprağa, gönülden bir can düşmüş.
Ölümse, ölüm benim hakkım diyemedim.
Ben bu ölümü, bir türlü kabullenemedim.
Korkar oldum gecelerden, ıssız ve sessizliklerden.
Kendimle baş başa kalıp hesaplaşmaktan.
Kaybettim, en büyük zenginliğimmiş bilemedim.
Evlat, torun, mal, mülk hiç birini yerine koyamadım.
Hatıralar küllenmeye yüz tuttu, acı unutuldu.
Hayat devam ediyor olağan akışı içinde, işte…
Çoluk çocuk, ekmek yemek, nasıl olur bu gidişle.
Toplandı yakın bildiklerin, oturdular bir masaya…
Bu gün dişinle, tırnağınla kurduğun saltanatı,
Yerle bir edip, yerine yeni bir kral geçirdik.
Adı demokrasi denen bir rejim varmış.
Mazlum olan hukukta haklı çıkarmış.
Sandık başında, bir sarıya oyu atarsan.
Koca bir milletin sonu talanmış.
Hırsızlar milletin başına geçmiş.
El ele tutuşup, gezdiğimiz yerler,
Şimdi viraneye dönüştü, söyle reva mı?
Unut diyorsun şimdi, mazide kaldı.
Maziyi silip atmak, söyle kolay mı?
Omzuma yaslanıp döktüğün yaşlar,
Dün gece yine ağladım!
Duygu pınarlarımı boşalttım.
Islattım yastığı sabahlara kadar.
Gönlümün derinliklerini ferahlattım.
Maziden süzülüp gelen anıların,
Benim hem sol yanım, hem sağ yanım acıyor yavrum.
Sol yanımda annenin hasreti,
Sırdaşım, yoldaşım, biricik hayat arkadaşım.
Onsuz geçen yılların yorgunluğu…
Omuzlarıma yüklediği dayanılmaz yükün ağırlığı.
Sağ yanımda emanetini koruyamamanın ezikliği.
Çocuktum en çok altmışlara uzanır yaşım.
Altı yaşlarımda oruca başladım.
Kaldırmazlarsa diye, sahura kadar uyku tutmazdı gözüm.
İlk ramazanlarım kış aylarına denk gelmişti.
Kısaydı günler, çok küçük olsam da açlığa dayanırdım.
Ne büyük mutluluktu, o günlerde büyüklerle yarışmak,
Ne gelen baharın, ne açan güllerin anlamı var.
Uzak bana kara yellerden arınmış, sıcak güneşler.
Rengarenk çiçeklerde uçuşan kelebekler mutsuz.
Sensiz tadı yok baharın, bülbüller suskun.
Elveda demeden geceye, güneşim sönmüş.
Derin izler kalmış yaramdan, boynum bükülmüş.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!